Heimilisvinurinn - 01.01.1906, Blaðsíða 32

32
HEIMILISVINURINN
faðir minn«, sagði pilturinn, »og ef jeg gæti hlýtt
öllum boðum þínum, án þess að það kæmi í bága
við önnur æðri þá, —«
Faðir hans greip fram í fyrir honum: »Þú
ætlar að hlýða mjer, ef jeg býð þjer það, sem
þjer þóknast sjálfum að gjöra«, sagði hann, »það
■er dágott dæmi um sonarlega hlýðni! En jeg ætla
nú ekki að heimta neina hlýðni af þjer framar.
Upp frá þessu máttu lifa og láta eins og þú
vilt fyrir mjer. Þú ert myndugur, og jeg hef
ekkert vald til að skipa þjer. En þó jeg hafi
ekki vald til þess, þá er jeg þó húsbóndi í mínu
húsi, og ef þú prjedikar nokkursstaðar í dag, þá
farðu burtu hjeðan að fullu og öllu strax á morgun«.
»Hinrik! Hinrik!« hrópaði kona hans. »Verði
guðs vilji«, sagði Georg rólega og einbeittur, »þótt
að því komi, þá vil jeg það heldur en hætta að
þjóna frelsara mínum. Hann hefur sjálfur sagt:
’Hver sem elskar föður eða móður meira en mig,
sá er mín ekki verður’. Faðir tninn, jeg skal fara
burt úr húsi þinu á morgun, jeg verð að boða
orð drottins míns í dag.«
»Hugsaðu þig um! Eitt orð enn«, sagði faðir
hans, er Georg gekk til dyra og bjóst til að fara.
»Mundu það að nú gef jeg þjer kost á að velja
í síðasta sinni. Sjerðu!« Hann benti út um glugg-
ann, þar blöstu við víðlendir akrar og iðgræn
engi. — »Allt þetta land er mín eign, hvert strá,
hver steinn, hvert trje — jeg á það allt«.