Heimilisblaðið - 01.01.1955, Blaðsíða 22

SR. PHILIP C. M. KELLY
HJÚIVABAIVDIfl

Undir þessari fyrirsögn mun Heimilisblaðið fyrst um sinn birta
stutta, valda kafla úr bók um hjónabandið eftir séra Philip C.
M. Kelly, prest í Massachusetts í Bandarikjunum. Ekki er unnt
að birta bókina í heild, heldur verður sleppt úr köflum og stytt
í þýðingu, þar sem henta þykir.
I.
SPURNINGAR OG SVÖR
UM HJÓNABANDIÐ
1. Ber að líta svo á, að líf í
hjónabandi sé ógöfugra en
einlífi og að það sé eins
konar flótti frá erfiðleikum?
T ÍTI einhver svo á, er það að-
éins vottur þess, að hann
telur allt líf ógöfugt. Að vísu
kunna menn að losna við ýmsa
erfiðleika með hjónabandinu,
svo sem yfirráð foreldra, ein-
stæðingskennd, öryggisleysi og
ótta við framtíðina, en sé litið
á fyrirætlun Guðs, er sönnu
nær að segja, að hjónabandið
sé lausnin á mörgum þessum
vandamálum.
Þar sem „það er eigi gott,
að maðurinn sé einsamall",
skapaði Guð konuna, til þess
að karl og kona mættu, sam-
einuð í kærleiksbandi eigin-
orðsins, hjálpa hvort öðru til
þess að fást við þau vandamál,
sem heimurinn leggur þeim á
herðar, og vinna að eilífri sál-
arheill sinni með Guðs hjálp.
Hjónabandið er leiðin til sálu-
hjálpar fyrir flesta menn, al-
veg eins og hin göfuga köllun
til prestskapar og trúarlífs er
ekki flótti, heldur leiðin til
sáluhjálpar fyrir þá, sem til
þeirra starfa eru útvaldir. Því
ber að líta á hjónabandið frá
sjónarmiði trúarinnar, ekki
sem ófullkomið og ógöfugt líf-
erni, heldur sem guðlega köll-
un, helgandi og helgaða af
Drottni.
2. Sumt fólk talar um hjóna-
bandið eins og í þvi felist
eitthvað óhreint, ósiðlegt,
ruddalegt og rangt. Við vit-
um, að öll náin mök karls
og konu utan hjónabands
eru syndsamleg, en hver
eru þá viðhorf kristins
manns gagnvart hjónalífi?
TTVAÐA heimild hafa menn-
irnir til að dæma ráðstaf-
anir Guðs ? Guð sameinar mann
og konu í hjónabandinuogskip-
ar þeim að lifa saman sem þau
væru eitt hold og að ala börn
til þegnskapar í konungsríki
himnanna. Það er ekkert
óhreint, ósiðlegt, ruddalegt eða
rangt í því að hlýða Guði. Orð
Guðs við Pétur postula má vel
viðhafa um hjónabandið: „Það
sem Guð hefur lýst hreint,
skalt þú ekki lýsa vanheilagt".
(Post. 10, 15).
Ástamök í hjónabandi eru
ekki aðeins hrein og lögleg,
heldur eru þau kærleiks- og
réttlætisskylda. Þau eru heilög
og Guði velþóknanleg og gagn-
leg til sáluhjálpar. „Maðurinn
láti konunni í té það sem skylt
er, og sömuleiðis einnig kon-
an manninum. Ekki hefur kon-
an vald yfir sínum eigin lík-
ama, heldur maðurinn, en
sömuleiðis hefur einnig mað-
urinn ekki vald yfir sínum eig-
in líkama, heldur konan. Hald-
ið yður eigi hvort frá öðru,
nema þá eftir samkomulagi um
stundarsakir, til þess að þér
getið haft næði til bænarinn-
ar . . .“ (1. Kor. 3—5). Sé eitt-
hvað illt til í hjónabandinu, þá
er það hrokafull, síngjörn og
kuldaleg synjun hjónabands-
réttindanna, þar sem aftur á
móti vegsemd hjónabandsins
felst í hlýðni hjónanna við Guð
með þjónustu við ástina og
þarfir hvers annars.
Frh.
[20]
HEIMILISBLAÐIÐ