Heimilisblaðið - 01.01.1955, Blaðsíða 26

og svo lagði hann af stað með
sverðið og flaug í fuglslíki yfir
land og synti í fisklíki yfir
vatn, og honum sóttist ferð-
in svo vel, að hann kom á
ákvörðunarstaðinn tveim
stundum fyrir tilsettan tíma.
En hann var svo þreyttur
eftir ferðalagið, að hann treysti
sér ekki til að ganga strax fyr-
ir kónginn. Lagðist hann því
til svefns í laufbing úti í skógi.
Annar hermaður, sem stóð á
verði skammt þaðan, sá til
hans, hjó af honum höfuðið,
fór til kóngsins með sverðið
og sagði:
- Náðugi konungur minn,
hér hafið þér sverðið yðar, sem
þér óskuðuð að fá.
Kóngur varð glaður við, er
hann fékk sverðið sitt góða,
sem hann hafði vegið svo
marga óvini sína með. Hann
þakkaði manninum, sem sótt
hafði sverðið, og sagði:
- Þegar stríðinu er lokið og
við komum heim aftur, þá slá-
um við upp brúðkaupsveizlu
þinni og dóttur minnar, og það
skal nú verða veizla í lagi.
Stríðið stóð yfir nokkurn
tíma, en svo vann kóngurinn
borg af hinum kónginum, og
síðan sneri hann með her sinn
aftur heim í ríki sitt og fór að
undirbúa brúðkaup dóttur
sinnar.
Þegar prinsessan sá manns-
efni sitt, spurði hún:
- Hafið þér nokkuð til sann-
indamerkis um, að ég sé heit-
mey yðar?
Hvaða sannindamerkis
þarfnast ég, þar sem þér eruð
heitin mér? svaraði festarmað-
urinn með rembingi.
- Hafið yður á brott frá mér!
Ég verð ekki konan yðar, ef þér
hafið ekkert til sannindamerk-
is. Rétti unnustinn minn geym-
ir merki um trúlofun okkar,
sagði prinsessan hvassmælt,
og hún lýsti því yfir, að hún
færi ekki í kirkju til að láta
gifta sig, fyrr en henni væri
sýndur hringurinn, sem hún
hafði fengið unnusta sínum.
Nú komu hershöfðingjasyn-
ir, furstasynir, kaupmannasyn-
ir og alls konar mektarmenn
til kóngshallarinnar, og allir
sýndu þeir prinsessunni hringa
sína, en enginn þeirra var sá
rétti.
Frelsarinn og Sankti Pétur
voru enn á ferðinni og komu
nú á þær slóðir, þar sem kóng-
urinn hafði háð stríðið. Þá
kemur Sankti Pétur auga á dá-
inn mann við veginn og segir
við Frelsarann:
- Þarna liggur hann þá, mað-
urinn, sem við gáfum hæfileik-
ann fyrir góðverk sitt. Einhver
hefur höggvið af honum höf-
uðið. Góði Drottinn, gefðu hon-
um aftur lífið og gamla hæfi-
leikann sinn, því að hann var
svo hjálpsamur við okkur, þeg-
ar við hittum hann áður.
- Þvoðu af honum blóðið,
svaraði Frelsarinn.
Sankti Pétur gerði það, og
svo setti Frelsarinn höfuðið á
hann aftur, og maðurinn lifn-
aði við og hresstist brátt. Þeg-
ar hann raknaði við og leit til
sólarinnar og himinsins, sagði
hann: - Aha, ég hef víst sofið
nokkuð lengi!
- Lengur hefðirðu sofið,
vesalingurinn, ef við hefðum
ekki fundið þig, sagði Sankti
Pétur. Stattu á fætur og flýttu
þér heim í kóngsríkið, því að
þar er verið að slá upp brúð-
kaupi heitkonu þinnar. Þú
nærð þangað ennþá áður en
vígslan fer fram.
Þegar maðurinn heyrði
þetta, beið hann ekki boðanna,
heldur flaug í fuglslíki yfir land
og synti í fisklíki yfir vatn,
þangað til hann kom til kóngs-
hallarinnar. Þegar þangað
kom, settist hann á glugga-
sylluna hjá prinsessunni, og
hún þekkti strax aftur fugla-
sönginn og hleypti honum inn.
Þegar hann kom inn í herberg-
ið, varð hann að manni, og þá
spurði hún:
- Eruð þér enn með hálfa
hringinn ?
- Ég hefði nú haldið það,
sagði maðurinn.
Og þegar þau báru hring-
helmingana saman, féllu þeir
nákvæmlega hvor að öðrum.
Þá gekk prinsessan til föður
síns og sagði:
- Hér er kominn unnusti
minn, og með honum vil ég
ganga í kirkju til að giftast.
Þegar kóngurinn heyrði
þetta, gekk hann inn í herbergi
dóttur sinnar. Þar sá hann
manninn, sem hélt á hálfum
hring dóttur hans í hendinni.
- Hvar hefur þú tafið svo
lengi? spurði hann undrandi.
Maðurinn sagði honum nú
upp alla sögu og það með,
hvernig Frelsarinn og Sankti
Pétur hefðu hjálpað sér. Þegar
kóngurinn hafði hlýtt á sögu
hans og sá þar að auki, að
hringhelmingamir stóðust ná-
kvæmlega á, lét hann gifta
dóttur sína þeim manni, sem
í raun og veru hafði sótt sverð-
ið. En hinn hermanninn, þann
svikula, lét hann kaghýða og
rak hann síðan burt úr ríki
sínu. Og kann ég ekki þessa
sögu lengri.
[24]
HEIMILISBLAÐIÐ