Heimilisblaðið - 01.01.1955, Blaðsíða 33

Hann tók teppið ofan af
sjúklingnum og fór að rann-
saka meiðsli hans. Bailey virt-
ist hafa haft á réttu að standa.
A meðan hann þuklaði um
brotna hálsliðina, reyndi hann
ffieð sótthitakenndum ákafa
að upphugsa ráð, er gæti bjarg-
að lífi þessa gamla manns. En
Hf hans hékk sannarlega á
veikum þræði.
JJUNCAN vissi mæta vel,
enda þótt Bailey hefði ekki
nefnt það, hversu hættulegt
var að flytja Murdoch. Snögg
breyfing gat skorið mænuna í
sundur og orsakað skjótan
dauðdaga.
Hann varð að gera aðgerð á
staðnum undir eins, án þess
að hafa völ á nýtízku hjálpar-
tækjum. Hér hvíldi öll ábyrgð-
lri á manninum en ekki verk-
færunum.
Hann reis ákveðinn á fætur.
Það gagntók hann hin gamla
brá að lækna. Hann treysti
sjálfum sér og hæfileikum sín-
Urni og hann sá sjálfan sig í
buganum álútan yfir gamla
lækninum fara um hann ör-
uggum höndum. Hann sneri
sér snögglega að Bailey.
' Hafið þér nokkuð til þess
að deyfa hann með? Ágætt,
sjaið þá um deyfinguna.
Svo beygði hann sig aftur
yfir Murdoch.
' Ég tek á mig mikla áhættu,
blurdoch! Og hann bætti við
°Pinskátt: - Viljið þér berjast
^eð mér?
Það brá fyrir skugga af brosi
a þjáðu andlitinu. Hann hvísl-
aði:
' Ég hef alltaf álitið, að þér
væruð ágætur til þess að stúta
HEIMILISBLAÐIÐ
fólki! Minnist þess, þegar ég
vakna ekki aftur, að ég hafði
á réttu að standa!
f^IMM vikum seinna skein
björt janúarsól yfir fjöll-
unum í Strath Linton, þar sem
nú ríkti friður og ró eftir nátt-
úruhamfarirnar. Hin traustu
steinhús höfðu staðizt vatns-
flóðin. En það sáust vegsum-
merki eftir vatnið á hvítkölk-
uðum veggjum húsanna.
Brotnar rúður, eyðilögð grind-
verk og leðjan á vegunum tal-
aði sínu máli um viðurstyggð
eyðileggingarinnar.
Dougal bæjarstjóri stakk
höfðinu út um dyrnar og and-
aði að sér morgunloftinu.
- Það verður fagurt veður
í dag, sagði hann, ánægður á
svip.
Murray fulltrúi kom gang-
andi eftir götunni. Mennirnir
litu alvarlega hvor á annan án
þess að heilsast og gengu sam-
hliða niður í bæinn.
í fyrstu þögðu þeir báðir,
en að lokum sagði bæjarstjór-
inn:
- Ég sá í morgunblaðinu, að
Heiðarlegi-Jói sé orðinn gjald-
þrota.
- Já, sagði fulltrúinn, sem
var yngri maður en bæjarstjór-
inn og gat ekki dulið ánægju
sína yfir fréttunum. Hann er
búinn að vera! Guð hjálpi
þeim,, sem áttu peninga í fyr-
irtækinu.
- Ég hef nú alltaf álitið, að
þetta orkuver væri fyrirfram
dauðadæmt. En — hann leit
slóttugur á förunaut sinn —
ég skal samt ekki neita, að
orkuver, sem byggt væri úr
traustu efni, gæti orðið til
framvindu fyrir byggðarlagið,
[31]
ef ekki þyrfti endilega að
tengja við það andstyggilega
aluminiumverksmiðju. Það
hlýtur að vera hægt að sam-
eina gagnsemina og fagurt út-
sýni.
Dougal nam staðar og horfði
þýðingarmiklu augnaráði á
fulltrúann.
- Ég skal trúa yður fyrir því,
Murray, að við erum á leið
að stofna hlutafélag. Sir John
Aigle og sonur hans, prestur-
inn og ég og nokkrir aðrir höf-
um hreyft málinu. Við gerum
ráð fyrir, að okkur takist að
fá nægilegt fjármagn og að
félagið geti tekið til starfa inn-
an skamms.
- Segið þér satt? hrópaði
Murray.
- Já, já, það er hverju orði
sannara.
Þegar. þeir fóru framhjá
kránni, hægðu þeir á ferðinni.
Bæjarstjórinn horfði rauna-
lega fram á veginn, sem var
þakinn hálmi, og Murray leit
yfir götuna í áttina til læknis-
hússins, en þar voru glugga-
tjöldin alltaf dregin fyrir.
Mennirnir námu staðar.
Murray talaði lágri röddu:
- Gluggatjöldin hafa ekki
ennþá verið dregin frá. Vesal-
ings Murdoch líður ekki sem
bezt.
- Já, nú hefur hann legið á
annan mánuð, sagði bæjar-
stjórinn alvarlega. Ég mun
aldrei gleyma því, þegar þeir
báru hann meðvitundarlausan,
bundinn fastan á börurnar.
- Það er sagt, að hann hafi
ekki opnað augun síðan hann
kom heim. Hann liggur, eins
og dauður væri. Það er öm-
urlegt, að hann skuli þurfa að
berjast þannig við dauðann.