Heimilisblaðið - 01.01.1955, Blaðsíða 41

Prjónaljóll mei
á priggja
í þennan kjól þarf ca. 250 gr. ljós-
blátt og 100 gr. dökkblátt ullar-
garn, þríþætt, og ofurlítinn afgang
af rauðu.
Bakið: Sláið upp 149 1., prjónið
fyrstu 3 umf. fram og til baka slétt,
SVo slveg slétt, þ. e. a. s. slétt áfram
°g brugðið til baka. Þegar komnir
eru 6 sm. með dökkbláu er það
Ijósbláa tekið upp og prjónaðir
takkar eftir mynzturmynd nr. 1.
begar stykkið er orðið 28 sm. langt
frá byrjun, er tekið jafnt úr þar til
®ftir eru 84 1„ prjónað svo 3 sm.
afram, þá er byrjað að taka úr fyrir
handveginum, 1 1. hvorum megin
1 2, og 4 sinnum. Þegar hand-
vegurinn mælist 4 sm. er prjónað
lnn með rauðu garni eftir mynzt-
urmynd nr. II. Grunnurinn á næstu
^ Prj. er ljósblár, næstu 2 prj. dökk-
HEIMILISBLAÐIÐ
lönpm ermiim
ára telp
blátt, þannig prjónað áfram þar til
stykkið er búið. Þegar handvegur-
inn er 11 sm. langur er fellt af með
7 1. í byrjun á næstu 4 umf. og 6
1. næstu 2 umf. Það sem eftir er
er fellt allt af í einu.
Framstykki prjónast eins og bak-
ið, til handvegsins prj. 8 sm. upp
eftir úrtöku, síðan tekið úr 6 1.
hvorum megin. Hálsmálið er tekið
úr 3, 2, 2, og 3 sinnum 1 1. í einu.
Þegar handvegurinn er 11% sm. er
fellt af með 7, 7 og 6 1.
Ermarnar: Byrjað efst með 14 1.
af ljósbláu, prjónið slétt og aukið
út um 2 1. í lok hverrar umf., þar
til þær eru 68 1, þar eftir takast 2
og 2 saman báðum megin í 8 umf.,
þar til handvegurinn er 28 sm. frá
byrjun, á næsta prjóni eru felldar
af 8 1., endað með 4 sn. brugðningu,
1 rétt og 1 röng. Fellt af.
Þegar búið er að prjóna þetta,
pressast það út á röngunni og saum-
ast saman. Hálsmálið er tekið upp
og prjónaðar 3 umf. sléttar. Fellt af.
Eftir mynzturm. nr. III. er saum-
að í 3 lítil mynztur á fram- og aftur-
stykki, sem saumað er með prjóna-
saum eða krosssaum.
[39]
GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Melgerði
MINNINGAR
Ein við störfin er ég heima,
allt er landið hulið snjá.
Hugurinn gjörir hratt að sveima
hátt um fjöll og vítt um sjá.
Þó mun yndið drýgst mig dreyma
í dalnum, þar flest ég sporin á.
Féllu lækir hátt úr hlíðum,
heyrði ég þeirra strengjaspil.
Á sumardögum björtum, blíðum,
blómanna oft leit ég til.
Á vetrarnóttum ströngum, stríðiun
stormur kvað við bæjarþil.
Jafnvel þá var gleði og gaman,
er grimmur vindur landið tróð,
pabbi og mamma sátu saman,
sungu stundum fögur ljóð.
Þegar finn ég elliamann
yfir lit ég bernskuslóð.
Oft mig pabbi ljúfur leiddi,
lærði ég margt af honum þá,
sem að kvíða öllum eyddi,
er ég kuldaélin sá.
Trúarljós hans birtu breiddi
bernsku minnar slóðir ó.
Leikföng ei hann lét mig bresta,
lítil voru efnin þó,
úr ýsubeinum fugla flesta
fékk ég, er hann skrapp á sjó.
Hann hirti kindur, kýr og hesta,
kom svo inn og vefinn sló.
Mamma prjóna mátti sokkinn,
matinn sauð og gjörði hreint.
Þráð hún spann og þeytti rokkinn,
þurfti að vinna snemma og seint.
Ég sá hún strauk oft
sveittan lokkinn
sífellt glöð. — Það fékk ég reynt.
Kenndi hún mér beztar bænir,
bjarmar enn þeim stundum fró,
þangað augað þreytta mænir,
þegar leiðin hylst í snjá.
Auði þeim mig enginn rænir,
aldrei mun ég fátækt sjá.