Heimilisblaðið - 01.01.1955, Page 23

£ FINNSK ÆVINTÝRI OG SÖGUR L )
Sagan af manninum, sem flaug í fuglslíki yfir land
og synti í fisklíki yfir vatn
riNU SINNI, er þeir voru á
ferðalagi saman, Frelsar-
inn og Sankti Pétur, komu þeir
að bóndabæ, þar sem maður
var að plægja akur sinn.
Þeir gengu til plæginga-
mannsins og spurðu hann,
hvort hann réði húsum þar
á bænum.
- Við erum þrír, bræðurnir,
sem ráðum hér húsum, svar-
aði maðurinn, og ég er þeirra
yngstur.
Neðanvert við akurinn rann
á, sem ferðalangarnir þurftu
að komast fyrir. Þá spurði
Frelsarinn:
- Viltu ekki flytja okkur yf-
ir ána?
- Það er velkomið, hvers
vegna skyldi ég ekki vilja það?
sagði plægingamaðurinn og
flutti þá yfir ána.
Þegar Frelsarinn var kom-
mn yfir á hinn bakkann, sagði
hann:
- Hve mikið viltu fá fyrir
ómakið ?
- Við minnumst ekki á það,
svaraði bátseigandinn. Ég flyt
alltaf kristið fólk yfir ána og
tek aldrei neitt fyrir það.
Sankti Pétur heyrði þetta
°g sagði við Frelsarann:
- Gefðu honum einhvern
hæfileika, Drottinn, eða gerðu
eitthvað smávegis honum til
hagræðis fyrir góðverk hans.
Frelsarinn gaf manninum
þann hæfileika, að hann gæti
flogið í fuglslíki yfir land og
synt í fisklíki yfir vatn. Síðan
skildu þeir ferðafélagarnir við
manninn.
Að nokkrum tíma liðnum
var landsfólkinu skipað að láta
skrá sig til herþjónustu, og af
bænum, þar sem plægingamað-
urinn bjó, var yngsti bróðir-
inn kvaddur til herþjónustu
og hélt til móts við herlið
kóngsins. Nokkru síðar, er
kóngurinn var lagður af stað
í stríð við annan kóng, tók
hann eftir því, að hann hafði
gleymt sverðinu sínu heima í
óðagotinu að komast af stað,
og nú voru þeir þegar komnir
inn í land óvinanna. Gramur
í geði og hálfskömmustulegur
sagði hann við hermenn sína:
- Sá, sem innan nánar til-
tekins tíma getur sótt heim
til mín sverðið mitt, sem ég
gleymdi þar, skal fá dóttur
mína að launum.
Ungi hermaðurinn gekk fyr-
ir kóng og sagði:
- Ef þú, náðugi konungur
minn, gefur mér dóttur þína,
skal ég sækja fyrir þig sverðið,
sem þú gleymdir, og koma með
það hingað á tilsettum tíma.
Kóngurinn endurtók, að
hann hefði lofað því, og sagði:
- Þú hefur þegar heyrt það
einu sinni. Þú verður að reiða
þig á orð kóngsins þíns.
Maðurinn lagði nú af stað,
og honum veittist þetta mjög
auðvelt, þar sem hann gat flog-
ið í fuglslíki yfir land og synt
í fisklíki yfir vatn. Það leið
heldur ekki á löngu, unz hann
kom til kóngshallarinnar. Þar
settist hann í fuglslíki á glugga-
syllu og tók að syngja fögrum
rómi. Dóttir kóngsins heyrði
það, og henni fannst þetta vera
dásamlegur fugl. Hún opnaði
gluggann, og þá hoppaði hann
inn í herbergið í sinni réttu
mynd. Prinsessan horfði undr-
andi á hann, er hann kom inn
um gluggann, og spurði, í
hvaða erindum hann væri þar
kominn.
- Ég er kominn til að sækja
sverð kóngsins, svaraði mað-
urinn. Og mér var lofað því,
að ég skyldi fá yður fyrir eig-
inkonu, ef ég gæti það. Hafið
þér nokkurn hring, sem þér
gætuð fengið mér til sanninda-
merkis?
Prinsessan varð hugfangin
af hermanninum, því að hann
var dugmikill og myndarleg-
ur á velli, og hún dró hring af
fingri sér og fékk hermann-
inum.
Maðurinn braut hringinn í
tvennt, og geymdi hvort þeirra
sinn hluta hringsins, og átti
prinsessan ekki að ganga að
eiga neinn mann annan en
þann, sem hefði hálfan hring,
er væri samstæður helmingn-
um, sem hún geymdi. Síðan
kvaddi maðurinn prinsessuna,
heimilisblaðið
[21]