Heimilisblaðið - 01.12.1963, Qupperneq 12

sé með réttu móti. Að staða hennar verði
tryggð þegar í byrjun. Og þú veizt, að
systir tengdamóður hennar er barónessa.
Aðalstign veitir vissar skyldur, Jonas.
Fjölskyldan, sem Lísa giftist inn í...“
„Ég er ekkert að tala um þá f jölskyldu,“
greip Stryg forstjóri fram í. „Ég er að
líta hagsýninnar augum á málið.“
„Já, það er víst.“ Frú Stryg tók á þolin-
mæðinni. „Þú ert verzlunarmaður, og það
er enginn að banna þér það. Veiztu annars
eitt...“ Hún þagnaði og virtist verða
hugsi. „Hvers konar brjóstrósir er bezt
að setja við diska kvennanna? Jemmers
hafði orkídeur ...“
„Þær kosta nú hver um sig sex krónur
stykkið.“ Stryg forstjóri beit í vindilstúf-
inn og skálmaði út úr stofunni.
Klukkan var hálf eitt, þegar einhver
fyrirgangur heyrðist í forstofunni. Stryg
forstjóri opnaði dyrnar á bókasafni sínu.
„Ert það þú, Lísa?“
„Já. Var það eitthvað, pabbi?“
„Hm.“ Stryg sneri við, slökkti ljósið í
bókasafninu og gekk fram í forstofuna. „Ég
fer upp líka.“
Þau urðu samferða upp stigann. „Veiztu
eitt, pabbi. Hann Kalli var að tala um, að
sig langaði til að mega bjóða fáeinum
skólabræðrum sínum í veizluna. Mér finnst
líka, að það hlyti að vera gaman fyrir hann.
Þeir voru átta í bekknum — sem hann um-
gekkst mest, á ég við.“
Faðirinn sagði ekki orð, en fylgdi dótt-
ur sinni inn í herbergið hennar.
„Ég ætla að segja þér eitt, Lísa,“ sagði
hann loks og lét aftur dyrnar. „Það verður
ekkert af þessu brúðkaupi."
Unga stúlkan starði á hann í daufu
skininu af lampaljósinu. „Við hvað áttu,
pabbi? Hvað ertu eiginlega að segja ...“
„Ég er að segja, að ég kæri mig ekki um
það. Karl Dam er enginn maður fyrir þig.
Ég hef lengi ætlað mér að tala við þig um
þetta...“
„Það var þá eins gott, að þú lézt loksins
verða af því,“ svaraði Lísa brostinni röddu.
„Það er ekki nema mánuður til brúð-
kaupsins, pappírarnir eru í lagi, við erum
búin að fá íbúðina og ...“
Stryg forstjóri vingsaði hendinni. „Æ,
ég veit það. En betra er seint en aldrei.
Ég óska ekki eftir þvi, að þú giftist þess-
um manni. Hafðu vaðið fyrir neðan þig,
stúlka mín; eftir eitt eða tvö ár verður
skoðun þín kannski orðin önnur en hún
er nú. Þú ert ekki nema nítján ára og átt
allan tímann framundan.“
Lísa stappaði niður fæti. „Ég held þú
sért bara genginn af göflunum, pabbi: Við
Kalli og ég...“
Hann vingsaði hendinni aftur í afneit-
un. „Ég veit alveg, hvað þú ætlar að segja.
Ég segi það samt í fullri alvöru: það verð-
ur ekkert brúðkaup! Ég er andvígur því,
ég vil ekki hafa það!“
„Ég gifti mig samt sem áður ...“ Tár
beiskju og vonbrigða voru komin fram í
augu Lísu. „Það er beinlínis miðaldaleg
afstaða að vilja banna ...“
„Ég er faðir þinn,“ mælti Stryg for-
stjóri og gekk nær dyrunum, „og ég harð-
banna þér að giftast þessum manni.“
„En hvers vegna ertu á móti honum? Ég
hef þó heimtingu á að fá að vita það!“
„Við getum alltaf rætt um það síðar. En
eins og komið er, verður þetta svo sem ég
hef sagt. Brúðkaupinu verður aflýst.“
Lísa stóð fyrir framan föður sinn, og
augu hennar skutu gneistum:
„Ég get sagt þér það, faðir minn, að ég
ætla ekki að láta bjóða mér þetta. Ég geri
það sem mér sýnist... og þú veizt hvað
það er.“
„Gott og vel.“ Stryg forstjóri tók lykil-
inn úr skránni innanverðri og stakk honum
í að utanverðu. „En þá neyðist ég líka til
að beita þig þvingun. Þú stígur ekki fæti
út úr þessari stofu, fyrr en þú hefur tekið
sönsum. Góða nótt.“ Hann steig út fyrir>
aflæsti dyrunum og stakk lyklinum í vas-
ann.
Lísa stóð grafkyrr og góndi á lokaðar
dyrnar. Síðan svipaðist hún um í stofunni
og gekk út að glugganum. Hún opnaði
gluggann og gægðist niður. Þetta var að-
eins á annarri hæð, og örskammt frá var
stigi reistur við vegginn, — þó það langt
burtu, að hún gat ekki teygt sig í hann.
1
skyndingu lét hún aftur gluggann og gekk
að símanum. Faðir hennar hafði víst ekki
hugsað út 1 símann. Hún lyfti tólinu og
232
HEIMILISBLAÐIÐ