Heimilisblaðið - 01.12.1963, Page 43

„Heyrðu, litli grís, hvers vegna ertu að gráta?“
spurðu Kalli og Palli undrandi. Þeir voru að hefja sina
árlegu ferð með jólagjafir til dýranna og voru vanir
því að mæta glaðlegum andlitum á því ferðalagi. „Jú“,
snökti grisinn, „Það veldur mér vonbrigðum að þið
komið með jólagjafimar; mamma segir, að jólasveinn-
inn kasti þeim ofan úr loftinu." „Þetta er slæmt að
heyra," muldra Kalli og Palli hvor við annan. „Bíddu
„Hafið þið séð aðra eins flugelda og þá, sem við Palli
wtlum að skjóta á gamlaárskvöld?" spurði Kalli hin
dýrin rogginn. „Gerið það ekki, flugeldar geta verið
afar hættulegir," segir fíllinn í aðvörunartón, en Kalli
°8 Palli leggja ekki eyrun að því, og til þess að sýna
kjark sinn kveikir Kalli í einum „kínverja". í hugs-
unarleysi fleygir hann eldspýtunni frá sér — beint í
svolítið, grísinn minn,“ sagði Kalli upphátt, „ég ætla
að hringja jólasveininn upp.“ Hann flýtir sér heim og
klæðist jólasveinsfötum á meðan Palli talar við stork-
inn. Nokkru síðar flýgur Kalli hátt uppi í loftinu og
varpar niður heilmiklu af gjöfum af baki storksins, og
það lítur út fyrir að fleirum þyki gaman að fá jóla-
gjafirnar á þennan hátt.
flugeldahrúgima. Þegar hvellirnir og skotin hafa þagn-
að að lokum og öll dýrin, Kalli og Palli meðtaldir,
standa eftir svört og sviðin og dauðhrædd, hljómar
dimm raust Júmbós: „Þarna getið þið séð, maður
verður að fara gætilega með flugelda. En nú hafiö þið
víst eitthvað lært af þessu, Kalli og Palli.“