Heimilisblaðið - 01.09.1974, Blaðsíða 25

önnur skjól. Síðan varð ég að bollaleggja,
hvernig ég gæti útbúið mig sem bezt fyrir ein
pund. Það hlaut að verða erfitt, en það
Var þó möguleiki, -hugsaði ég. Svo langt sem
það náði. Þegar því væri lokið, yrði ég að
koniast eins langt burt frá London og kostur
v*ri. Ég vildi ekki eiga það á hættu, að ein-
hver bæri kennsl á mig. Ég myndi þá ekki
eiga rnikið aflögu, þannig að máski kæmist ég
afram á puttanum. Ég reyndi að skrifa hjá mér
Jllt sem ég þyrfti að kaupa. Listinn varð enda-
^aus . . . náttföt, vasaklútar, skór, fatnaður,
frakki, hárgreiðsla og bursti, tannbursti og tann-
frrem, rakvél og rakkrem, hárspritt, skyrtu-
f'uappa, sápa, svefnpillur, talkúm, hanzkar. Ég
braut heilann aftur og fram og reyndi að finna
lausn á öllunr vandamálunum. Ég ákvað að
fara út og fá mér göngu um göturnar, kíkja
1 ktiðargluggana. Ég varð að hafa uppi á verzl-
unum sem seldu vörur á lágu verði, miklu
^ægra en því sem ég var vanur við. Ég reikaði
UPP Bond Street og niður Oxford Street, og
aður en ég kom heirn i íbúðina aftur hafði við-
horf nritt til vissra hluta breytzt. Ég hló, þegar
uiér varð hugsað til rakspritts og talkúms. Ég
^rosi við tilhugsuninni um regnkápu eða
frakka. Það var sumar, og ef rigndi gæti ég
^ifað skjóls einhversstaðar. Svo e.infalt var nú
það. Ég rnyndi ekki geta haft marga hluti á
s'iíkum lista næstu tólf mánuðina. Ég ákvað
að verða mér úti um nothæfar vinnubuxur,
uotaða skyrtu og jakkagarm, í staðinn fyrir al-
fatnað. Ég hafði séð nærföt úr bómull úti í
gÉigga,
sem kostuðu þrjá skildinga, og fannst
Seur ég gæti sofið í nærfötum einum fyrstu
Pr)a mánuðina, ef ég svæfi þá yfirleitt í nokkru.
Jg hafði ekki lengur áhyggjur af nokkrum
opuðum hlut, þegar ég hljóp upp stigann og
°kaði mig inni í íbúðinni.
Ém morguninn þegar ég vaknaði hafði ég
niI§ upp úr bælinu, skreiddist í fötin og át
n,°rgunverðinn. Svo beið ég þess óþolinmóð-
Ur verzlanir opnuðu. Ég gekk inn í stórt
vóruhús, sem ég hafði hugsað mér fyrirfram,
þar komst ég að raun um, að ég vissi ekki
hvaða stærðir ég þurfti.
HeIMILISBLAÐIÐ
Ég keypti mér metramál, gekk afsíðis út í
horn vöruhússins og mældi mig allan eins lítið
áberandi og ég gat; og ég rétt slapp við að
vera handtekinn af óeinkennisklæddum lög-
reglumanni, sem fylgdist með mér og hafði
mig grunaðan uni búðarhnupl. Hún kom í ljós,
þegar ég var að mæla á mér hálsinn. Líklega
hefur hann haldið ég ætlaði að hengja mig í
málbandinu, því ég var óneitanlega orðinn ó-
þolinmóður og, taugaóstyrkur. Ég hafði skilið
eftir hanzkana mína og stafinn við búðarborð-
ið, ásamt minnisbókinni og blýantinum.
— Hvað eruð þér að gera hér einn yðar
liðs? spurði hann og tók af mér málbandið.
Þegar hann hafði heyrt útskýringu mína, rak
hann mig þangað sem stúlka stóð við borð,
merktu „Karlmanna-nærfatnaður“, og þar
keypti ég nærbuxur fyrir 4 skildinga og 11 pens,
rauða sokka fyrir 3 skildinga og 11 pens. Síðan
leit ég á skyrturnar og ákvað að velja mér eina
sem kostaði 19 skildinga og 11 pens. Þetta var
hvít skvrta, og fylgdu ókeypis tveir lausaflibbar
Ég tók fram aurana mína og taldi, og því næst
fór ég og kevpti önnur pör af sokkum og þrjá
vasaklúta. Samkvæmt ráðleggingu stúlkunnar
kevpti ég eins sokka og í fyrra sinnið. Hún
sagði, að það jafngilti því að eiga þrenn pör.
Ég býst ekki við því, að hún hafi haft háar
hugmyndir um verzlunamt mitt, því þegar ég
var búinn að borga og ætlaði að fara, ákavð ég
að kaupa aðrar nærbuxur í viðbót. Hún var
fjarska alúðleg, já, næstum móðurleg við mig.
Ég hef oft hugleitt hvað hún muni hafa haldið,
þegar velklæddur herra eins og ég vildi kaupa
ódýran nærfatnað og taldi fram aurana sína á
jafn nánízkulegan hátt. Hún fylgdi mér yfir í
deildina þar sem seldur var ullarfatnaður karla,
og hjálpaði mér við að velja langerma ullar-
fatnaður karla, og hjálpaði mér við að velja
langerma ullarjakka á tvö pund. Þegar ég taldi
með tíu skildingana sem fóru til Archie Crad-
docks, fyrir buxurnar og skyrtuna, hafði ég fram
til þessa eytt aðeins fjóru og hálfu pundi. Ég
fór inn í verzlun, sem seldi notaðan hermanna-
fatnað, og keypti sterka brúna leðurskó með
stálnöglum undir sólunum, sem ætlaðir voru
149