Heimilisblaðið - 01.09.1974, Blaðsíða 31

heita máltíð þegar þú kemur heim klukkan
sex.
Hún vísaði mér leið inn gegnum þröngan
§ang- Það var stigi til hægri. Ég setti fótinn á
neðsta þrepið og vék til hliðar svo hún kæmist
framhjá mér, en hún gekk rakleitt að dyrum
^yrir enda gangsins. Það var borðstofan, sem
leigð vár út. Hún var urn það bil þrír metrar
a ilvem veg, og ég rak augun í hornskáp með
°aýru forhengi. Svo var þar inni járnrúm, sem
reyndar tók nrest af gólfnminu. Á gólfinu var
SÍjáandi dúkur, og mvnd af ástföngnu pari
Hókk yfir rúminu. Ég svipaðist um og leit
wosandi á frú East.
— Þú getur þvegið þér og rakað þig vfir
jaskinum í eldhúsinu, sagði hún. Eldhúsið er
er við hliðina. Það eru því engin vandræði
llleð servant, ef það er það sem þú ert að svip-
asteftir.
— Mér finnst þetta alveg ljómandi, skrökvaði
og virti fyrir mér þunna ábreiðuna og slitið
11 arteppið, sem varla huldi götótt sængurverið.
d\að í ósköpunum hefur H. G. komið mér út
1? Hugsaði ég beiskur.
~~ Hvar ertu með föggur þínar? spurði hún.
~~ Ég skildi þær eftir á brautarstöðinni,
^'rökvaði ég. Ég sæki þær síðar. Á ég að borga
- Þrfram? Ég get ekki borgað fyrir heila viku,
en ég gæti látið yður fá eitt pund eða tvö frarn
1 b'mann, ef yður þóknast svo.
Hún virti nhg fyrir sér frá hvirfli til ilja and-
artak. ’
rp ~~ er allt í lagi, að þér borgið mér þegar
Cc| Eefur borgað út á föstudaginn, sagði hún,
§ <% andvarpaði af létti.
~~ ^ér ættuð kannski að fara og sækja fögg-
kl11 ar yðar? sagði hún. Það er lokað stundvíslega
st_U -^an sex. Og þá kernur Dulce heim frá sínu
'• \hð erum með sýrópsbúðing í kvöld, svo
111 v'erður heima tímanlega. . . . dugleg stúlka
UUn dóttir okkar.
§ tok áætlunamagninn til Cambridge og
-PH ódý'ra ferðatösku í verzlun. Ég lét það
a sem ég hafði meðferðis í þana, en samt
s 111 n alltof létt. Ég settist skammt frá vagn-
æ inn °g hugleiddi hvernig ég ætti að fara
HEiM
að því að gera töskuna þyngri. Hálftími leið, en
nrér gat ekki komið annað til hugar en að
hnupla símaskrám úr símklefunum, ellegar
laumast inn á biðstofur lækna og tannlækna
og ég hafði haft mig upp í þetta, svo ég flýtti
mér að ná í vagninn í Drummer Street. Ég fór
út vitlausu megin án þess að geta áttað mig.
Ég rakst á mjóan götuslóða þar sem stóðu
tveggja hæða hús til beggja handa með görð-
um í kring. Gömul kona kom út úr einu þeirra
og teymdi kjölturakkann sinn, sömuleiðis
mjólkurpósturinn gæti hirt hann næsta morg-
un. Ég fór til og hjálpaði lienni við að setja
brúsann á pallinn, því þetta var gömul kona
og farlama.
Hún hlýtur að hafa verið kornin yfir áttrætt,
því hún dró brúsann á eftir sér. Hún varð
fjarska glöð við að fá aðstoðina. Þegar því var
lokið leit hún upp á mig sínurn gömlu og út-
slokknuðu augum. '
— Mér þætti fróðlegt að vita, hvort þér
gætuð aðstoðað mig svolítið meira, sagði hún,
og rödd hennar bar vott um siðfágun. Ég veit,
að þetta er frekt af mér, en það hefur allt
verið svo erfitt að undanfömu.
Ég skildi við brúsann á pallinum og gekk á
eftir henni upp að húsinu.
— Sjálfsagt, svaraði ég brosandi. Ég skal
gera hvað ég get til að aðstoða yður.
— Ég er með stóran bunka af landfræði-
legum tímaritum, stundi hún. Ég hef alltaf
verið að hugsa um að bera hann út, þegar
verið er að safna aflóga pappír. En hann er
fjarska þungur.
Ég fór með henni inn í ganginn og greip
upp þungan tímaritsbunka og setti hann und-
ir handveginn.
— Mér þætti gaman að fá að blaða í þessu,
áður en þessu er hent, sagði ég. Hann kemst
vel fvrir í töskunni minni, svo ég tek hann
bara með mér, ef ég má.
Ég stóð við útidyrnar og hún brosti upp til
mín gegnum ódýr stálumgeiðargleraugun.
— Þér lítið út fyrir að vera svo geðslegur
ungur maður, sagði hún. Eruð þér í háskólan-
um?
ILISBLAÐIÐ
a55