Í uppnámi - 24.12.1901, Síða 52

120
allra-fyrsta flokki; Þjóðverjana Jean Dufbesne (1829—1893), dr. Johannes
Hermann Zukertort (f. á Póllandi 1842, að þvi er vér ætlum af þýzkum
ættum, d. á Englandi 1888), dr. Siegbert Tarbasch (f. 1862) og Emanuel
Lasker (f. 1868), sem verið hefur skáksigurvegari heimsins síðan hann
sigraði Steinitz 1894 og aptur 1897, og býr hann nú á Englandi; Austur-
ríkismanninn Wilhelm Steinitz (1836—1900), skákskeið hans var langt
og merkilegt, eins og mönnum mun enn vera í minni, hann vaun An-
derssen 1866 og hélt síðan öndveginu meðal taflmanna allt til 1894,
síðustu 20 ár æíi sinnar lifði hann í Bandaríkjunum; Rússana Michael
Ivanovitsj Tsjigorin (f. 1850), Emanuel Schiffers (f. 1850) og D. Janovski
(f. 1868); Ungverjann Rudolp Charousek (1873—1900) og ítalinn Sera-
fino Dubois (1820—1899), hinn eina Itala, sem á siðari tímum hefur
haft skákorð á sér utan endimarka ættjarðar sinnar. A fósturfold Morphy’s
hafa fáir nafnkunnir taflmenn komið fram nema Harry Nelson Pillsbury,
en hann hefur líka getið sér góðan og varanlegan orðstír sem skarpskyggn
0g snjallur taflmaður hvort sem hann hefur skákborðið fyrir sér eða eigi.
Flestir — þó eigi allir — þessara manna, er vér nú höfum nefnt, hafa
haft skáktafl að atvinnu, hafa lifað af því, sem þeir inn unnu sér, annaðhvort
sem vinnendur verðlauna við kapptöfl eða sem skákkennarar eða skák-
höfundar. Allmörgum, sem yndi og áhuga hafa á skák, hefur þótt það
leitt, að flokkur manna, er hafa skák að atvinnu, skuli hafa risið upp, því
að það mundi hafa skaðleg áhrif á iðkun taflsins og hafa þeir fyrirdæmt
þá venju að veita há verðlaun við kapptöfl og skákdæmasamkeppni, því
að það stuðli að myndun þessa flokks.