Í uppnámi - 24.12.1901, Blaðsíða 10

Í uppnámi - 24.12.1901, Blaðsíða 10
78 Franzmanninum Francois-André Danican-Philidor (f. 7. sept. 1726, d. 24. ág. 1795), er gaf út bók um skáktafl árið 1749; hann fór bæði til Englands, Hollands og Þýzkalands til að sýna list sína og fékk mikið skákorð á sig; mun óhætt að fullyrða, að liann liafi verið einliver hinn þekktasta og alþýðlegasta persóna í skáksögunni allt fram á miðja 19. öld. Tveir af frægustu mótleikendum hans voru þeir Brúiil greifi, hinn alkunni saxneski stjórnmálamaður, og George Atwood, hinn frægi enski eðlisfræðingur. Með Philidor verður það fyrst almennt að rita upp töfl milli frábærra tatlmanna—en uppritun taffa frá eldri tímum er meira og minna óviss og óáreiðanleg. Það er talið manna á meðal, að hann liafi verið sérlega snjall í því að beita peðum sínum. Hann var og gott tónskáld. Austurríki átti ágætan skákhöfund á þessu tímabili, sem sé Johann Allgaier (f. 1763, d. 1823), en það gjörði líka skáktaffinu allmikinn greiða á annan veg, er stuðlaði að gengi þess og útbreiðslu. Um 1770 bjó hinn nafnkunni austurríski vélasmiður, aóalsmaðurinn Johann Wolfgang vonKempelen (f. 1734, d. 1804) til skákvél í mannslíki, sem enginn skildi í og að því er öllum virtist tefidi alveg af sjálfu sér; vakti vél þessi um tvo mannsaldra undrun og aðdáun bæði í hinum gamla og nýja heimi. Skákvélin gjörði umferð optar en einu sinni tii hirða þjóðhöfðingja og stórborga í Evrópu og þreytti tafl við marga hinna þekktustu tafl- manna, en afdrif hennar urðu loks þau, að lnin fórst 5. júlí 1854 í bruna kínverska safnsins í Philadelphíu. Lengi var lýðum liuiinn leyndardómurinn við hinn dularklædda Tyrkja, er sat svo alvarlegur við borðið beint á móti mótleikanda sínum og hreyfði skákmennina án nokkurs glappaskots, því að svo lmgvitsamlega var faiinn lifandi talimaður innaní borðinu, sem skákborðið hvlldi á, að hann varð eigi séður, þó vélin væri opnuð og skoðuð. Með árinu 1820 befst enn nýtt tímabil í skáksögunni og liið merkasta; þá voru birt hin fyrstu rit William Lewis’ (1787—1870), eins liins fremsta og afkastamesta skákrithöfundar á Englandi; skömmu síðar kemur George Waiucer (1803—1879) til sögunnar, er að vísu var jafn starfsamur og hinn fyrnefndi, en ef til vill ekki jafn vandvirkur og lærður. Fyrirrennari þessara var J. H. Sarratt (d. 1820) og á eptir þeim kemur löng runa af skákrithöfundum 19. aldar. Þessir þrír, er nú liafa verið nefndir, gáfu út mesta ijölda bóka—þýðingar á fornum klassiskum riturn allt frá Damiano til Ponziani, ritgjörðir til skýringar og sundurliðunar, söfn af töflum og skákdæmum, ásamt ýmsum öðrum ritum í nálega öllum greinum taflsins. Þeir eru lærifeður bins nýja skóla, er fæst við að útskýra og krítisera töfl, er samtíðarmenn þeirra hafa teflt. Áhrif þessara manna voru engan veginn bundin innan endimarka hinna enskumælandi landa; því að þeir urðu til að
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122

x

Í uppnámi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Í uppnámi
https://timarit.is/publication/436

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.