Jólabókin - 24.12.1914, Síða 12

12
hjelt inn til Hafnar, ijekk opinbera áminn-
ingu hjá háskólaráðinu fyrir prófræðuna,
og nú byrjuðu baráttuárin. Hann var
hetja í stríði, bardagahetja, en fann ávalt
frið og gleði hjá jötunni lágu. Hann fann
sárt til kuldans, og deyfðarinnar, sem þá
rikti í trúarefnum og honum fanst birtan
ekki vera nógu skær, jólaljósin voru ekki
tendruð með nógu mikilli gleði. Hin ein-
falda, barnslega og ákveðna trú fjekk ekki
að njóta sín. Barninu var úthýst. Það
var nóg af kaldri siðfræði, en lítil jólabirta.
Hann hafði áður týnt jólunum, en hann
sá, að fleiri en hann höfðu týnt þeim, og
þess vegna langaði hann til að hjálpa öðr-
um til þess að íinna jólin. Hann orti þess
vegna nýja jólasálma og sótti gamla jóla-
sálma framan úr öldum. Honum þóttu
sálmarnir, sem þá voru sungnir á jólunum,
of kaldir og daufii’. Hann fann að þvi, að
hinn barnslega lofsöng vantaði.
Þegar hann messaði á jólunum 1845 ljet
hann syngja tvo jólasálma auk hinna venju-
legu, og voru þeir prentaðir á sjerstöku
blaði. Voru það sálmarnir: »í Betlehem er
barn oss fætt«, og »Heiðra skulum vjer herr-
ann Krist«. Eru þeir báðir í sálmabókinni
okkar. Grundtvig elskaði jólin, og minnist
oft á þau í prjedikunum sínum. Hann