Jólabókin - 24.12.1914, Qupperneq 23

23
eg hefl lengi ætlað að segja þér frá nokkru,
og í dag hefir mér fundist sem einhver
innri rödd segði mér, að nú skyldi eg gjöra
það. Eg hefi oft hugsað um þetta, en mér
hefir ekki fundist vera kominn timi til að
segja þér frá þvi. Eg var hrædd um, að
þér þætti einskis um það vert, eða að
minsta kosti að þú gæfir því minni gaum,
en eg taldi æskilegt. Og þá var betra að
segja þér það ekki. En í dag hefir þetta
staðið svo ljóst í huga mínum á ný. Það
er ekki heldur að vita hve lengi min nýtur
við, og gæti þá farið svo, að eg dæi án
þess að fá færi á að segja það við þig. Og
svo þar sem þú varst hjá mér allan dag-
inn, þá fanst mér sem röddin segði við
mig: í dag skaltu gera það, annars verður
ef til vill aldrei af því.
Míra sat álút og beið.
— Við foreldrar þinir elskum Jesú, vorn
blessaða herra, og við tölum oft um það
okkar í milli, hve heitt við óskum að þú
gerðir það lika.
— Eg gjöri það líka, svaraði Míra og
starði fram undan sér; en honum þykir
ekki vænt um mig.
— Já, eg minnist þess vel, að þú hefir
sagt það áður, mælti móðirin, en eg veit
það líka með vissu, að þetta er hinn mesti