Jólabókin - 24.12.1914, Side 28

28
þeini stundu, Míi’a, er hann laut niður að
þér og leit á þig. Óuniræðileg blíða ljóm-
aði á svip hans og hann gat ekki stilt sig
um að brosa, þegar þii varst að fálma með
litlu íingrununl upp um andlitið á honum.
En eg var að hugsa um það, að á þessari
siundu vœri Jesús að blessa litlu stúlkuna
mína eina og enga aðra sál í viðri veröld.
— Hugsaðu þér, Mii'a, hvað slík blessun
er í raun og veiii. Það er víst ekki svo
auðvelt að útskýra það, að minsta kosti
ekki fyrir ómentaða konu, eii^ og eg er.
En í huganum veit eg þó vel hvað í henni
felst. Það er eitlhvað verulegt — eitthvað
óumi’æðilega gott og mikilvægt. Eg var
svo alveg sannfærð um það, að þar sem
frelsai’i heimsins vildi blessa barnið mitt,
þá meinti hann eitthvað með því, og þá
hlyti það líka að hafa sína þýðingu. Þú
veizt ekki hve oft pabbi þinn og eg höfum
sagt hvort við annað: árangurinn hlýtur
einhverntíma að koma í Ijós. Við höfum
sem sé stundum verið áh)rggjufull þín vegna,
eins og þú veizt, — en það var nú ekki
það, sem eg ætlaði að tala um við þig að
þessu sinni.
— Þú furðar þig ef til vill á þvi, að eg
skuli elcki hafa sagt þér þetta fyrir löngu.
En mér fanst það vera eins og dýrmætur