Jólabókin - 24.12.1914, Side 40

40
en fæturnir á henni; það var lika aldursmunur á
þeim, hún var aðeins 10 ára en hann var tvitugur.
»Þú ert dugleg að ganga«, sagði liann alt í einu,
»ég þekki hara eina stúlku, sem er eins dugleg
og þú«.
Þegar þau höfðu gengið um hríð, komu þau
upp á stóra klcttahæð, uppi á klettinum voru dá-
litlir grasblettir hér og þar, sem geilurnar dreifðu
sér á.
»Nú legg ég mig fyrir«, sagði Alois, »og reyni
að sofa dálílið, þú getur leitað að »Edelweiss« á
á meðan, en mundu mig um, að fara ekki tæft
fram á kíettabrúnina — lieyrir þú það«.
Lisel var bæði þreytt og svöng, en hún liirti
ekki um það, því nú sá liún gráa stöngla hér og
þar, með hvitleitu flauelsmjúku stjörnublómi, það
var »Edehveiss«.
Hún flýtti sér að tína, en gætti ekki að sér í
ofboðinu fyr en hún var komin alveg fram á blá
brúnina; þá var alt í einu gripið óþyrmilega í
hana, og Alois stóð við hliðina á henni með hnykl-
aðar brýr. »Sagði ég þér ekki að gæta að þér og
fara ekki tæft«, sagði hann í hvössum tón, svo
sveiflaði hann sér niður fyrir brúnina og livarf
alveg sjónum Liselar. »NÚ skal ég tína handa þér«,
hrópaði hann til hennar, »fallegustu blómin vaxa
æfinlega þar sem eríitt er að ná þcim«. »Nei, ég
vil það ekki«, sagði Lisel hálfgrátandi, »blómin
eiga að vera handa frelsaranum og ég vil tína
þau sjálf«. »Pú liefir tínt svo mikið handa hon-
um«, sagði smalinn hlýlega í því liann kom aftur
upp til hennar og rétti henni stóran og yndislega
fallegan blómvönd. »fú getur vel tekið við þess-
um blómum, samt sem áður«. Hann lagði blómin
niður i körfuna. — »Nú komast ekki fleiri blóm
fyrir í henni«, sagði Lisel og tók körfuna á hand-
legg sér. »Pá er bezt að eg fylgi þér niður til
smalakofans«, sagði Alois, »þaðan getur þú orðið
samferða honum Marteini, sem sækir mjólk handa
klaustrinu. Þegar þau komu niður að kofanum,
klapppaði hann henni á kollinn og sagði í lágum
róm: »Þú ert góð stúlka Lisel min, viltu ekki
tala við frelsarann um mig, þegar þú skreytir