Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1919, Side 26

er leynast með honum, sökum þess, að hann dvelur hvað
eftir annað hjer á þessu jarðneska tilverustigi og hvílist þess
á milli í æðri heimum. Og hvíldartímarnir lengjast, að sama
skapi sem hann þroskast.
Pessir æðri eða öllu heldur ósýnilegu heimar, fela i sjer
þau tilverustig, er nefnd hafa verið hreinsunareldor, helvíti,
Paradís og himnaríki i trúfræðum allra hinna meiri háttar
trúarbragða. Á þessum svæðum tilverunnar, fær mannssálin
tileinkað sér alt það, sem reynsla hins siðasta jarðlífs getur
kent henni. Auðvitað getur hún þjáðst þar um stund eða
fyrst í stað, eftir að hún ílyzt úr þessum heimi, en hún
nýtur þar líka sælu og hvíldar, alt eftir því, hvers konar lili
hún hefur lifað hjerna megin grafarinnar.
Og mannssálin fæðist hvað eftir annað og íklæðist nýjum
og nýjum líkama. Endurminningin um það, sem drifið
hefur á daga hennar á undangengnum æfiskeiðum, kemur í
ljós sem lundareinkenni, samvizka og sálarhæíileikar.
En þá er maðurinn hefur tekið mjög miklum þroska
í andlegum efnum, verður endurminningin um það, sem
fyrir hann hefur borið í fyrri jarðvistum, margfalt glöggvari
og greinilegri. En nú erum vér þetta, sem vér erum, af því
að vér eigum langa fortíð að baki oss, höfum þegar lært
margt og mikið í reynsluskóla mannlífsins.
En sökum þess, að sumar mannssálir hafa lagt miklu fyr
af stað í hina löngu pílagrimsför sína en aðrar, þá slanda
þær á mjög mismunandi þroskastigum.
Flestir erum vjer þó komnir miðja vegu. En svo eru
nokkrir, sem komnir eru miklum mun lengra áleiðis. Hjá
þeim hefur kristseðlið vaknað til eilífðar-vitundar, hefur
komist að raun um allsherjar eining lífsins. Og þeir hinir
sömu hafa öðlast hina æðri og andlegu sjón, er sýnir þeim
24