Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1919, Síða 34

Þeir eru að sínu leyti gagnvart oss eins og vér erum
gagnvart óvitum. Þegar óvitar hafa mist eitthvert leikfang
sitt, finst þeim ef til vill sorgin þyngri en svo, að þeir fái
risið undir henni, jafnvel þótt hún sé ekki nema dægur-
eða stundarsorg. En vér, sem komnir erum til vits og ára
og sjáum lengra fram í límann, getum að vísu samhryggst
þeim, en vér fyllumst ekki örvæntingu né sárum trega, því
að vér vilum, að þessi sorg þeirra er sem skuggi, er líður
von bráðar hjá. Hins vegar reynum vér þó að hjálpa þeim
og hugga þau.
Sama er að segja um meistarana. Peir hafa samúð til að
bera, sem er miklu meiri en svo, að vér getum gert oss
nokkra verulega bugmynd um hana og hún er samfara
þeim mætti og þeirri vizku, sem vér fáum ekki skilið til
hlítar.
Óvitinn getur ekki litið á hlutina frá sama sjónarmiði og
vér, sem komnir erum til vits og ára. Því ef hann gæti
það, þá væri hann vissulega enginn óviti. Hins vegar getum
vér miklu fremur litið á hlutina frá sjónarmiði hans. Því er
eins farið um oss: vér getum ekki litið á lífið frá sama
sjónarmiði og hinir eldri bræður vorir. Aftur á móti geta
þeir vitað, hvernig það kemur oss fyrir sjónir, jafnframt því
sem þeir líta á það frá sínu eigin sjónarmiði.
í samfélagi heilagra er liann, sjálfur meistari meistaranna,
mannkynsfræðarinn, frelsari mannkynsins, kærleiksmeistar-
inn, hann, sem vér köllum Krist hér á Vesturlöndum. í
öðrum trúarbrögðum er hann nefndur öðrum nöfnum. En
hví skyldum vér deila um heiti þau, er honum hafa verið
valin, þegar hann er einn og hinn sami.
Hann er konungur sannleikans og kærleikans, meistari
32
J