Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1925, Blaðsíða 39

ÍÐUNN
íslenzk yoga.
117
á móti því með tamningu. Allir þekkja í einhverri mynd
þennan formála, sem sjálfur segir allar leikreglurnar:
Horfumst við í augu
sem grámyglur tvær,
það skal vera músin, sem mælir,
kötturinn, sem sig skælir,
fíflið, sem fyrri hlær,
folaldið, sem fyrri lítur undan
og skrímslið, sem skína lætur í tennurnar.
Á þessum litla leik hafa íslenzk börn æft augnavöðva
sína, stillingu og þrek til þess að horfa upp í opið geðið
á náunganum.
Athygli flestra nútímamanna, einkanlega borgarbúa,
er mjög sljó. Það má segja, að sjáandi sjái þeir eigi og
heyrandi heyri þeir eigi. Þeir ganga um í hálfgerðri
leiðslu, ýmist af of mörgum áhrifum eða of þröngu
starfsviði. Það er sagt, að fæstir menn geti lýst vegg-
fóðrinu í herbergi sínu, ef þeir eru spurðir um það að
óvörum. Það er langt milli slíkra manna og smala-
manns Helga Harðbeinssonar, sem gat lýst heilum flokki
manna, sem hann hafði séð í svip, svo að hvern mann
mátti kenna af lýsingunni.
Alt er þetta æfing. Kona getur • á einu augabragði
séð hvert smáatriði í búningi annarar, þar sem karl-
maður hefir varla greint, hvort konan var á kjól eða
peysufötum. Hér hefur áhugi eflt athyglina og gert
hana því sem næst ósjálfráða. Athyglisæfingar eru ýms-
ar til, og beinast ýmist að nákvæmri athygli eða skjótri.
Víðfraég er sagan um náttúrufræðinginn Agassiz, sem
fekk lærisveini sínum algengan fisk að skoða og lokaði
hann inni heilan dag. Nemandinn kvaðst síðan hafa lært
meira á þeim eina degi en áður á heikim árum. Algeng
æfing er að tveir menn gangi fram hjá búðarglugga