Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1925, Blaðsíða 50

128
Guðmundur Hannesson:
IÐUNN
að lifa af almannafé, þá er öðru máli að gegna. Hvað
gagnar þeim það þá að eiga nokkrar séreignir?
Blefaryx: Vel gæti það þó verið, að þeim litist á ein-
hverja unga stúlku og langaði til að ná í hana. Eitt-
hvað þurfa þeir þá að gefa henni tll þess að ganga í
sömu sæng, en skyldu þeir þá fá fé til þess af al-
mannafé?
Praxagóra: Nei það fá þeir ekki! Þeir fá alveg ó-
keypis að sofa hjá henni. Allar konur verða auðvitað
sameign. Þær mega sofa hjá hverjum, sem þær vilja,
og eiga börn með hverjum sem vera skal.
Blefaryx: Það færi nú laglega! Þyrpast þá ekki allir
utan um einhverja blómarósina, sem ástarþokkinn skín
út úr, og vilja allir komast í hennar arma?
Praxagóra: Við setjum ætíð ólaglegu stúlkuna, sem
•enginn vill líta við og stúlkuna með uppbretta nefið við
hliðina á fögru stúlkunni. Hver sem vill ná í blómarós-
ina, hann verður fyrst að taka saman við þær sem ljótar
eru svo jöfnuður verði á öllu þessu.
Blefaryx: Eg er hræddur um að það fari þá svo
fyrir okkur gömlu mönnunum, að ef við eigum fyrst að
sýna þeim alla blíðu, sem Ijótar eru og leiðar, þá höf-
um við fengið nóg af öllu þessu áður en röðin kemur
að fallegu stúlkunni.
Praxagóra: Stúlkunum verður heldur ekki leyft að
leggja lag sitt við laglegu ungu mennina fyr en þær
hafa sýnt ljótu mönnunum og kripplingunum fulla vin-
áttu á undan.
Blefaryx: Hann Lysikrates með bogna nefið, sem er
Ijótastur allra manna, ber þá væntanlega sama hlut frá
borði eins og laglegasti pilturinn eða er ekki svo?
Praxgóra: Auðvitað! Þetta skipulag mitt er svo al-