Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1928, Síða 43

IÐUNN
Ofurmennið.
337
Og að því er snertir þessi atriði, erum vér öldungis
á sama máli.
Nú stóð svo á, að komin var ný vinnukona í gistihúsið.
Hún hét Petra og var ljóshærð og öll hin föngulegasta.
Eins og gefur að skilja leit Theodór niður á konuna
sem lægri veru, og auk þess var hann önnum kafinn
við að leysa úr djúpum ráðgátum heimspekinnar. Þetta
hefði honum einnig vafalaust tekist, ef Petra hefði ekki
truflað hann með söng sínum og tralli á ganginum.
Nú tók hann að hugsa margt, sem var óþarft og alls
ekki samboðið heimspekingi. Og niðurstaðan, sem hann
komst að, var á þess leið: Konan er að vísu lægri vera,
síglöð og hugsunarlaus og ber ekkert skyn á heimspeki.
En samt sem áður verður eigi fram hjá henni komist.
Kæri lesari! Látum oss nú ekki fella of hvatvísan
áfellisdóm. Vér skulum heldur reyna að setja oss í spor
unga mannsins og skilja hugsanaferil hans.
I fyrstu barðist hann langri og drengilegri baráttu við
sínar illu tilhneigingar. Eiginlega var hann líka alls óviss
um það, hvernig hann ætti að hefjast handa. í návist
stúlkna var hann aldrei öruggur, því eðli konunnar er
hverfleiki og tál og orð hennar og æði hégóminn einber
og handan við alla rökfræði. Osjálfrátt varð honum að
minnast orða gömlu konunnar við Zarathustra: »Gengur
þú á konufund? Gleymdu ekki svipunniU -• ]ú, þarna
var rétta ráðið. Svona vildi víst konan hafa það.
Blindaður eins og hann var af guðlausri heimspeki
og nýtízku skáldaórum, tók hann sína örlögþrungnu
ákvörðun einn góðan veðurdag, er Petra var inni í
herbergi hans að taka til. Nú ætlaði hann að láta kylfu
ráða kasti. Og þrátt fyrir að hann gat engu orði upp
komið fyrir geðshræringu, tók hann utan um stúlkuna