Kirkjuritið - 01.06.1938, Qupperneq 6

220
J. A.: „Herra hvíldardagsins“.
Júni.
skygði á gleðina í svip, þá er alt slíkt löngu gleymt, og nú
kvéðjum við ykkur með söknuði. Við vitum, að þið far-
ið harla misjöfn héðan eins og þið komuð. Við því verð-
ur aldrei gert. Um liitt erum við sannfærð, að skólinn
hefir efll þroska ykkar og aukið getuna mikið, og
væntum við þess, að það komi ykkur að g'óðu haldi
síðai- meir. Og i þeirri von kveðjum við ykkur og biðjum
(ruð að blessa ykkur.
Snorri Sigfússon.
„HERRA HVÍLDARDAGSINS“.
NIÐURLAGSORÐ ÚR PRÉDIKUN.
En liver er þá „lierra hvíldardagsins“? Og hvernig
eigum vér að lifa sunnudaginn, svo að hann færi oss
frið, kraft og gleði?
Til þess þarf hann að sameina þrent: Hann þarf að
vera hvíldardagiir til endurnæringar fyrir líkama og sál,
gleðidagur, sem veitir frjómagni heilbrigðrar lífsnautnar
yfir hversdagslífið, og helgidagur til samfélagslífs sálar-
innar við æðri veröld.
Hvíldardagur, gleðidagur og lielgidagur, í raun réttri
sameinar messudagur trúrækins manns þetta alt; guðs-
þjónustan, rétt skilin og réttilega um hönd liöfð, er
heilsulind fyrir þann, sem þrevttur er af vinnuátökum
virku daganna.
Hún veitir hvíld. Hver sá, sem gist liefir dularlieim
bænalífsins, þó ekki væri nema sem gestur í stutta
stund, veit að öll önnur hvíld er ekki annað en léleg
eftirlíking af hvíldinni, sem þar fæst. í hinu djúpa, dul-
ræða bænasamfélagi við guðdóminn leikur um sálina
andblær ósegjanlegrar kyrðar og jafnvægis; eldar á-