Kirkjuritið - 01.01.1939, Qupperneq 8

2
Jón Helgason:
.lanúar.
fyrir, að vér kveðjum það með ærið mismunandi tii-
finningum. Því að ekki eru |)eir tveir menn til, sem sagt
verði um, að líf þeirra liafi liðið fram með nákvæmlega
sama hætti. Hlutföil mannanna eru svo afar mismunandi
og kjörin svo gjörólik, sem þeir eiga við að búa. En það
eru hin mismunandi hlutföll lífsins’, sem móta tilfinn-
ingar hvers einstaklings á kveðjustund áramótanna. Þær
fara venjulega allar eftir því, hvernig árið, sem vér kveðj-
um, reyndist oss, hvernig það kom við oss og hvað það
flutti oss, hvort „gömlu göturnar“ (Jer. 6,16), sem vér fór-
um á því, reyndust oss hamingjuleið eða ekki, mannlega
séð. Og þessar tilfinningar ráða jafnan mestu um það, með
hvaða huga vér stígum inn vfir þröskuld áramótanna.
Gamla árið teljum vér þá að vísu liðið, en það fvlgir oss
alt að einu í áhrifum þess á oss og afleiðingum þess fyr-
ir oss inn á brautir liins nýja, sem vér auðkennum með
tölumii „1939.“ Þessu er sem sé alveg eins farið með ár-
in og með dagana, sem taka við liver af öðrum í réttri
röð. Dagurinn í dag mótast ávalt að einhverju leyti af deg-
inum í gær. Á sama liátl mótast vfirstandandi ár ávalt að
einhverju leyti af hinu umliðna, þótt vér einatt gefum
þessu ekki verðskuldaðan gaum. Það fer aldrei svo, að
athugull vegfarandi læri ekki ýmislegt af því, sem fyrir
liann kom á „gömlu gölunum," er honum geti að haldi
komið á hinum óförnu nýju, sem framundan eru, livort
sem þær verða lionum hamingjuleið eða ekki á mannlegan
mælikvarða. Því að enn standa i gildi orð hins gamla
spekings í bók Prédikarans: „Það sem var, mun aftur
verða, það sem við hefir borið, mun aftur liera við, því að
ekkert er nýtt undir sólunni“. Fyrir því getur liðni tíminn
orðið oss hinn álirifamesti prédikari, ef vér berum gæfu
til að gefa gaum röddu lians, en látum liana ekki eins og
vind um eyrun þjóta. En því betur og samvizkusamlegar,
sem vér athugum rödd liðna tímans, getur ekki hjá því
farið, vanti oss ekki með öllu ómgrunn á sáiu vora, að
hún verði oss að einliverju leyti bein eða óbein hvatn-