Kirkjuritið - 01.01.1939, Qupperneq 25

Kirk.jnritiS.
Leiðarstjarnan.
19
Þetta er kristindómurinn og liann hefir engan svift
þrótti né lífsgleði, heldur orðið í mönnunum, eins og
Jesús komst að orði, „lind er sprettur upp til eilífs lífs“.
Nýja testamentið lýsir einnig þeim áhrifum. Höfundar
þess bera vitni um það á liverri blaðsíðu. Þeir liafa eignast
fögnuð, sem ekkert megnar að taka frá þeim, þeir hafa
þegið frá meistara sínum og drotni siguraflið, sem sigrar
heiminn. Þótt þeir búi við sífeldar háskasemdir, erfiði,
næturvökur, hungur og þorsta, kulda, klæðleysi, þá sakar
það ekki liið minsta. Þeir þola alt og rnegna alt fyrir full-
tingi hans, en gjörir þá styrka. Gleðin hefir gagntekið þá
fram í hverja æð og taug. Þjáningar skerða hana ekki,
°g ekki heldur dauðinn. Hvort sem þeir lifa eða deyja eru
þeir drottins. Með kristindóminum rís ný, hugrökk kyn-
slóð, bjartsýn og ósigrandi, er sannleikurinn gjörir frjálsa.
IV.
Heiminum er jiað hrýnust nauðsyn, að slík kynslóð
taki nú í taumana í nafni Guðs og krafti hans. Kristnin um
víða veröld verður að fylkja sér þéttar saman til baráttu
við öfl hatursins, myrkursins og dauðans. Öll sundrung
riieðal kristinna bræðra á að hverfa. Aukaatriði valda.
^fir blikar leiðarstjarnan. Eins og sagan segir um vitring-
ana frá Austurlöndum, að þeir liafi komið hver úr sinni
att, leiddir af skini sömu stjörnu, og fundist þar að lok-
Uni’ sem hún blikaði yfir þeim og Betlehems jötunni —
bannig eiga kristnir menn af öllum þjóðum og tungum og
lrkjudeildum að safnast saman, geislarnir, sem þeim
Kua leiftrað í sál frá Kristi krossfestum og upprisnum,
->enda þeim, og með hann að leiðtoga og frelsara geta
þeir a]]jr vissulega orðið eitt.
Skilningur á þessu fer sí og æ vaxandi hin síðari
arin. Ahnenna kirkjuþingið í Stokkhólmi 1925 sýnir það,
par sem allar kirkjudeildir (nema hin kaþólska) komu
saman, ræddu áhugamál sín í bróðerni, krupu í einum
U|ga við altari drottins, játuðu sameiginlega trú sína og