Kirkjuritið - 01.01.1939, Page 39

Kirkjuritið.
33
Þar fór saman orð og andi,
ætlun, hugsjón, trú og verk.
Aldrei hefir einu landi
öðlast nokkur gjöf svo merk.
Allar þjóðir bræðra bandi
binda þráði hönd ’hans sterk.
Það er eins og enn hann standi
að því starfi í hvítum serk.
Frelsarinn góði. Af fátækt minni
flyt ég dýpsta þakkarmál.
Styrk þú mig, svo vel ég vinni,
varist heimsins grimd og tál.
Sálar myrkrið gef að grynni,
glæð mitt, auk mitt trúarbál.
Unn þú mér af auðlegð þinni
alls, er göfgar mína sál.
Unn þú minum innri sýnum
öll að sjá þín fórnarspor.
Gef að kalda hjartað hlýni’ um,
hefjast lát þar trúarvor.
— Byrgi ég mig að barmi þínum,
bið um trúarstyrk og þor,
þakka dýpstu þökkum mínum
þér fyrir blessað „Faðir vor“.
Ég vil þreyttu höfði halla
— hjartans djúpa þörf ég finn,
gráta mína örbirgð alla
upp við náðarbarminn þinn.
Mér er hætt í myrkri að falla,
mér finst grýttur vegurinn.
— Til þín hátt ég, Kristur, kalla,
kom, mig snertu, Drottinn minn.
Kolbeinn Högnason,
Kollafirði.
3