Kirkjuritið - 01.01.1939, Side 44

Kirkjuritið - 01.01.1939, Side 44
38 Benjahun Kristjánsson: Janúar. kröfur til lífsins hafa stórkostlega breyzt, færst í aukana nieð vaxandi athafnaþreki, og ekki verðnr um það deilt, að átakið liefir verið stórkostlegt. Framfaradraumarnir, sem við frelsið voru tengdir, liafa ræzl á skömmum tíma, jafnvel iangl fram úr því, sem nokkurn óraði fvrir. Þó að mörgu sé ennþá áhótavant vor á meðal, þó að skuldir og örðugleikar kreppi að oss á allar lundir, þá höfum vér þó þegar uppskorið ávexti frelsisins. Menningar og al- vinnuskilyrðin eru ótvírætt stórum meiri nú í landinu en þau voru fvrir tuttugu árum. Fyrir þetta ber oss að þakka í dag fjölda mörgum ágætum mönnum, en þó eink- um brautryðjendunum, þeim sem vonuðii og trúðu með- an enn var nótl og hvergi roðaði fyrir degi. ()g þá kem ég aftur að því, sem ég eirikum vildi draga athyglina að: Þessi sigur frelsisins, hann er fyrst og' fremst kominn að innan! Hann er getinn af andanum, borinn og harnfæddnr í sálinni. Frelsið, það er fvrst og fremst hug- arástand, það er inni í oss sjálfum. Ef vér afneitum því þar, og ef vér týndum trúnni á það, þá munum vér glata því einnig liið vtra. En ef vér trúum á það, ef vér eiskum það í hugum vorum, og þráum það samtaka með brennandi álniga, ])á mun oss hlotnast ])að. Þetta sannar saga þjóðar vorrar. Frelsisþráin var rík með kyni voru í öndverðu. Fremur en að lúta einvald- anum, yfirgáfu ættfeður vorir höfuðból sín og erfðafestu í Noregi og fóru út liingað til ókunnugs lands. Upp af þessu lnigarfari spratt ein hin gagnmerkilegasta þjóð- menning miðaldanna. Hvað varð svo til að glata frelsinu? Einungis það, að menn hættu að þrá það og trúa á það. Einungis það, að ofsi skapsmunanna, valdagræðgi og eig- ingirnd liöfðingjanna óx yfir öll takmörk, svo að frelsið glataðist. Menn þráðu eigi framar að vera frjáls þjóð, þar sem hverjum einstaklingi var trygð lilutdeild í frelsinu. Menn létu fylkja sér í flokka, bóa sér í hjarðir, af valda- gráðugum og síngjörnum foringjum, er sín á milli bárust á banaspjótum. Og þegar ekki voru önnur ráð fyrir hendi,

x

Kirkjuritið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.