Kirkjuritið - 01.01.1942, Qupperneq 30

24
Ásmundur Guðmundsson:
Janúar.
ardýrum slátrað, síðan hefir helmingnum af blóðinu
verið stökt á altarið, en hinum helmingnum á fólkið.
Þannig var komið á lífssambandi milli Jalive og iýðs
hans, því að „lífið var i blóðinu“. Ennfremur hefir lýð-
urinn að likindum gengið milli hlutanna af fórnardýri,
sem skorið liafði verið sundur í tvent, og mun þaðan
dregið orðalagið hehreska: Að slcera sáttmála. Israel,
þjóð Jahve, færði honum fyrstu þjóðarfórnina. En Móse
hefir verið liöfuðpx-esturinn við fórnarþjónustuna og
notið fulltingis tengdaföður síns, sem kom til fundar við
hann í Kades.
Nx’i gátu Israelsmenn átt Guð sinn og konung mitt á
meðal sín. Að vísu átti hann séi’staklega lieima á Hóreb,
en kom jafnan þeim til hjálpar, er þeir þörfnuðust hans.
Hann þurfti því að eiga sinn lielgidóm þar hjá þeim og
þeir að geta flutt liann með sér, livert sem þeir færu.
Þessvegna var örk Jahve smíðuð. Hún hefir verið noklc-
urskonar hásæti hans, og ætla sumir, að kerúbavæng-
irnir yfir lokinu hafi myndað sætið, enda kemur það vel
lieim við lieitið „náðarstól“ á lokinu og orðatiltækið:
„Jalive hersveitanna, liann sem situr yfir kerúbunum11.
Líkneski skyldu ísraelsmenn ekki gjöra sér af honum,
en hvert sinn, sem þeir horfðu á konungsstólinn, mint-
ust þeir lians, er átti þar sæti, þótt hann sæist ekki. Örkin
stóð í tjaldi, sem var nefnt m. a. samfundatjald, því að
þangað komu menn fram fyrir auglit Jalivé og dýrð
hans var talin fylla það. Þar dvaldi Móse löngum og
færði fórnir. IJafði liann þá skýlu fyrir andliti og var
búinn línhökli, sem var festur um öxl og feldur að hrjósti.
Hann veitti mönnum í nafni Jahve svör við spurningum
þeirra. Hafði liann lil þess leirtöflur, úrím og túmmím,
sem hann geymdi í einskonar vasa á línhöklinum og
liristi, unz annar hluturinn féll niður. Kom sá jafnan
upp, að dómi lians, er Jahve vildi.
Prestsstarf Móse í Kades var liið merkasta miðað við
þá tíma, en þó var ennþá miklu meira vert um spá-