Kirkjuritið - 01.01.1942, Qupperneq 45

Kirkjm-itiS.
Kirkjurækni.
39
þá ekki að gera það? Ef Guð vill gefa þeim orðum sigur,
þá er víst, að hér er mögulegt verkefni að vinna. Hér er
hópur, sem unt er að tala við og hafa áhrif á.
Mig langar til þess að taka hér upp, að efni til, kafla
ur þessu útvarpserindi.
IV.
Ég gat þess í upphafi, að mér sýndust hinir mörgu
kirkjulegu fundir, sem nú eru haldnir á hverju ári, benda
á það, að kirkjan væri engan veginn sofandi eða dauð
stofnun. En á hinn bóginn væri þátttakan í starfi hennar
alt of litil. Nú væri enginn efi á, að heimsviðburðirnir
hefðu vakið marga til umhugsunar, hvort ekki væri brýn
nauðsyn að efla starf kirkjunnar. Benti ég í því sambandi
á það, hve útbreidd kirkjan er um víða veröld, og að hún
væri i rauninni eina aflið, sem unt væri að hugsa sér að
l’tja með vou um sigur gegn þeim skemdaröflum, sem
eru að leggja menningu vora í rústir.
En hvernig á að vinna þetta verk. Hvað get ég og hvað
getur þú gert í þessu? Því að lítið gagn er í að standa og
dásama stærð kirkjunnar og starfsmöguleika, ef ekkert
er aðhafsl.
Og benti ég þá á, að flestir gætu tekið þátt í starfi kirkj-
unnar, eflt það og magnað með mjög einföldu móti: Þeir
gætu gert það með því að fara að sækja kirkju reglulega.
Ég segi: Farið að sækja kirkjuna ykkar, ekki stundum,
því að þá verður ekki neitt úr neinu, heldur altaf, á hverj-
um sunnudegi, þegar messað er. Verið ekki að velta því
íyrir ykkur, hvort þið nennið því eða ekki, eða hvort veðr-
ið sé nú nógu dásamlega gott. Verið ekki heldur að grufla
ut í það, livorl þið verðið nokkuð betur kristnir við það
eða betri menn. Verið ekki að hugsa um það, hvort ykkur
hyki presturinn ykkar sérstaklega mikill ræðumaöur, eða
hvort ldrkjusöngurinn sé í lagi. Allar þessar raddir eru
fl'á hinum vonda, sem vill eyðileggja gott áform og gagn-
iegt starf. Látið kirkjuferðina vera jafnsjálfsagða eins og