Kirkjuritið - 01.12.1944, Blaðsíða 18

256
S. S.: Æfintýrið um Nonna.
Okt.-Des.
mann, seni alllaf bar golt fram úr góðum sjóði, mann,
sem ekki einungis var gæddur frábærri snilldargáfu
heldur einnig takmarkalausri ást og lotningu fyrir því.
sem ætti að vera oss öllum beilagt.
Þannig er þá saga Nonna, drengsins, sem 12 ára gam-
all hvarf úr faðmi sinnar góðu móður á Akureyrarhöfn
fyrir 73 árum og' steig á skipið, sem flutti bann, um-
komulítinn og snauðan, í sorgblandinni tilhlökkun, út
i liamingjuleit lífsins, til framandi landa og ókunnra
manna. Silfur og gull eignaðist hann aldrei, né það, sem
flestir telja mest í varið. Fátækt, skírlífi og hlýðni voru
heitin, sem hann ungur gerði Guði sínum.
Og nú situr liann, liinn aldraði Kristsmunkur sé
liann enn á lífi — einhvers staðar suður í löndum í kyrr-
látum klausturklefa, og hugsár heim heim til íslands,
heim í Eyjafjörð.
Arið 1916 sendi Jón Sveinsson þessi orð með nýrri
útgáfu einnar sinna vinsælustu bóka:
„Megi það svo verða hlutskipti Nonna á hinni nýju
ferð — einmitt á þessum skuggalegu stríðsárum að
flytja mörgu hjarta fögnuð og sólskin".
Sárt hlýtur sál þessa mikla göfugmennis að þjást
vegna þeirra ósegjanlegu börmunga, sein æðisgengin
styrjöld befir enn á ný búið þjóðunum. Og ef til vill
hefir friðarvígi hans sjálfs skolfið að grunni i því grimma
gerningaveðri.
En hvernig sem það er, eitt er víst: Nonni, íslen/ki
drengurinn, sem fékk það hlutskipti að flytja „fögnuð
og sólskin“ til mannanna i dimmum heimi, á eftir að
ylja mörgu hjarta.
Sigurður Stefánsson.