Kirkjuritið - 01.12.1944, Qupperneq 28

266
Kurt Zier:
Okt.-Des.
lista sameinaðar i skauti hennar og sköpuðu í saniein-
ingu þetta undurfagra dýrðarverk, sköpuðu hinn heilaga
likama hennar: Corpus Christi (líkama Krists).
í kirkjunni voru allir þættir lifsins hundnir saman
eins og blómsveigur á altari Guðs.
SérJiver stétt og sérhver einstaklingur lagði fram hið
dýrasta og Jtezta, sem Iiann átti, eða gat sltapað, til þess
að byggja af þvi sinn liluta af liinni lieilögu kirlcju.
Þannig streymdi lífið um þenna heildarlikama kirlcj-
unnar.
Allir þættir lífsins mættust hér eins og Jjósgeislarnir
í brennidepli safnglersins. Eins og orðin í dýru lcvæði.
voru einnig þeir bundnir hér Jiver öðrum í sönnum,
eilífum Rliytmos (hljómfalli) en það var guðsþjón-
ustan.
— En nú er þetta sama líf aftur ldofið, tætt ogsundrað.
Og enn eitt var þá til: Það var maðurinn, mynd
mannsins.
Það var mynd mannsins með leiftrandi augu, logandi
af guðdómlegum eldi, endurljómandi hinn eilifa sann-
leika. Þessi mynd er nú brotin. Og lisl vorra daga leikur
sér að brotunum, eins og börn að glerjum, og hún reynir
að raða þeim saman og fá myndina aftur fram en
árangurslaust.
— En andinn er ekki dauður, heldur lifir hann. Vér
höfum séð það í dag. Verkið er hafið á ný.
Hin skapandi þrá mannanna er enn vakandi. Og það
er til gnægð af efni og liverskonar tækjum til að vinna
með. Og margar hendur, sem eru fúsar til slarfs, og
hugir, sem eru reiðubúnir, biða þess eins að fá verk að
vinna í þjónustu lífsins.
Ennþá lifir þó sérhver stétt og hver einstaklingur
og einkum þó listamennirnir — einangraðir, aðskildir,
hver á sinum litla reit, og loka inni í hjarta sinu það
hezta og dýrasta, sem þeir eiga, en gjóta önugum aug-
uni yfir um til náunga síns.