Kirkjuritið - 01.12.1944, Qupperneq 35

273
Kirkjuritið. MessugjörÖ fyrir 70 árum.
og þeir elztu mundu vel fyrirrennara hans, séra Eggerl
Guðmundsson. Nú var nýkominn að Reykholti séra
Þórður Þórðarson, og var hann sjölti presturinn, sem
þjónað hafði Reykholti frá dögum séra Þorsteins Helga-
sonar. Hinir voru: Séra Jónas gamli, séra Jónas yngri,
séra Yernharður Þorsteinsson, séra Jón Þorvarðsson og
séra Þórarinn Kristjánsson. Elztu kirkjugestir í þetta
sinn mundu þá álta Reykholtspresta. Altítt var, að fólk
stytti sér stundir við að leggja manngildi þessara
presta á vogarskálar, og sýndist þá ekki öllum á einn
veg. Flestir voru þeir vel gefnir á ýmsa lund, en enginn
þeirra dýrlingur í liuga fólksins, nema, ef vera kynni,
séra Þorsteinn Helgason. í minni tíð hafa verið átta
prestar í Reykholli, og af þeim man ég sjö. Minningar-
spöld tveggja þeirra nafnkenndustu frá eldri tímum
hanga nú í Reykholtskirkju.
í þetta sinn var annar þessara prestur í Reykholti,
séra Þórður, sonur Þórðar hávfirdómara i Reykjavík,
en hann var sonur séra Jónasar gamla í Reykholti.
Hálfhræður séra Þórðar voru Jónassen, landlæknir
í Reykjavík, og Theódór, sýslumaður í Hjarðarholti.
Móðir séra Þórðar var Margrét Stefánsdóttir, prests að
Sauðanesi. Var hún alsvstir Einars umboðsmanns á Revni-
stað, móðurföður Einars skálds Benediktssonar. Bar séra
Þórður lílið svipmót sinna föðurfrænda, en liktist mjög
í móðurætt, meðal annars var andlitsfall, augnabún-
ingur og svipmót auðsætt með þeim frændum, séra
Þórði og Einari Benediktssyni. Séra Þórður var meðal-
maður á hæð, en þrekvaxinn. Varð liann og allþung-
fær af offitu, sem lýtti nokkuð það hetjulega gervi, sem
honum var áskapað. Hann var dökkur yfirlitum og
svartur á liár og skegg. Hann var ekki laus við gáska
og glettni og ekki skrumlaus í frásögn. Af sjálfum sér
hafði hann aldrei neitt að segja. Víns neytti hann oft og
ekki alltaf i liófi, en var jafnan friðsamur þá sem endra-
nær.