Kirkjuritið - 01.12.1944, Side 48

286
K. Þ.: Messugjörð fyrir 70 árum. Okt.-Des.
fólkið þessum fögru dýrum að þakka að kirkjuferðinni
lokinni.
Pju-sta verk allra, er frá kirkju var komið, var að af-
klæðast öllum sparifötum og' koma þeim á sinn stað.
Svo fór líkaminn fyrst verulega að kalla til sinna þarl'a.
Kirkjusulti er við brugðið. Kom þá til kasla húsfreýju
að seðja þá svöngu. Borðhald og matreiðsla var þá
hvorttveggja með óhrotnum og einföldum hætti.
Að sumarlagi var mestmegnis harðfiskur og rúgbrauð
með nýju sauðamjólkursmjöri til viðhits og hræringur
af grasagraut og' sauðamjólkurskyri á eftir. Með þessan
fæðu hafði fólk yfirleitt góða heilsu og ódrepandi
vinnuþol. En á þessu þurftu allir að halda, því að alla
virka daga vikunnar var heyvinnan sótt af miklu kappi,
þótt hún væri með öllu hönnuð á sunnudögum og talin
syndsamleg. En þessi kenning studdi meðal annars að
því, hvað fólkið rækti kirkjuferðirnar af miklum alhug
og kostgæfni. En inargt kom þar fleira til sögunnar,
sem dró fólkið að þeim stað, er það taldi þá aðalsálubót
að sækja. Kirkjan var þá eini griðastaður fólksins í
fátækt þess og raunum og því sjálfsagt að leita sér þar
líknár.
Kristleifur Þorsteinsson.
Séra Hallgrímur Thorlacius,
fyrrum prestur í Glaumbæ, andaðist 31. okt., áttræður að aldri.
Hans verður síðar getið hér í ritinu.