Kirkjuritið - 01.12.1944, Side 62

300
B. K.: Hvað getur bjargað . . . .
Okt.-Des.
unai'. Hví ekki að gerast kristnir í raun og sannleika og
hætta á það uni stund, að lifa eftir sjálfu lögmáli krists-
indómsins? Hví ekki að lilýða kalli meistarans og koma
til lians með lifandi áliuga inn i kirkju hans? Ef sú regla
gildir i náttúruvísindunum, að hverja kennnigu verði
að sanna með reynslunni, hví skyldi hún ekki einnig
gilda i trúarbrögðunum?
Kristindómurinn er meira en játning. Hann er fyrst
og fremst líf. Og það er ekki unnt að sannfærasl um
hann, nema lifa eftir honum. Vér þurfum að gera hvort-
Iveggja, að skilja hugsjónina og lifa eftir henni. Aðeins
fyrra atriðið getur verið á valdi prestanna, að boða
trúna og útskýra hana. En hitt er á valdi safnaðanna að
hlýða á kenninguna og fara eftir henni.
Það að játa trú, sem enginn trúir eða fer eftir, bjarg-
ar aldrei menningunni.
Það eitl getur hjargað menningunni að trúa á Guð og
hans eilifa líf í verkunum.