Kirkjuritið - 01.12.1950, Qupperneq 45

JÓN ARASON
289
Víkur hann sér í Viðeyjarklaustur,
víða trúi’ eg hann svamli
hinn gamli.
Við Dani var hann djarfur og hraustur,
dreifði hann þeim á flæðar flaustur
með brauki og bramli.
Sýnir hún, að Jón lítur mjög svo á þetta allt sem viður-
eign Islendinga og Dana. Er það vafalaust þetta sama,
sem gerir Ólaf Tómasson svo hrifinn af því, hvemig Ari
svívirti Mule konungsfulltrúa á Alþingi.
En fleira kemur og til. Jón vildi einn ráða. „Nú hef
ég undir mér allt Island nema hálfan annan kotungsson,“
er haft eftir honum. Töldu sumir, að hálfi kotungsson-
urinn væri Daði, og er ekki ólíklegt að svo hafi verið.
Jón Arason hefir án efa viljað óvirða hann mest með
orðum sínum — einmitt af því að hann vissi hann skæð-
astan.
•
Og svo kemur Sauðafellsför og handtaka þeirra feðga
þar, 2. október. Þarf ekki um það að deila, að Daði
tekur þá feðga þar í fullkominni lögleysu, þó að honum
væri á hinn bóginn mikil vorkunn, og herferð hans bæri
vott um, að hér var forustumaður á ferð. Verður varla
komizt hjá því, að leggja þann mælikvarða á alla við-
burði þessara ára, og þar með einnig á líflát þeirra feðga,
að hér var í raun og veru borgarastyrjöld í landinu. Var
að vísu reynt að fóðra athafnir beggja aðila með mála-
myndardómum ýmist á undan viðburðunum eða eftir á
eða yfirlýsingum einhverskonar, konungsbréfum og slíku.
En í raun og sannleika er þetta hemaður. Jón Arason
virðist ekki hafa skilið þetta nógu vel. Daði er fljótari
til að skilja það, og hann notar sér, að Jón gengur í
gildru, þegar hann í trausti til laga og réttar kemur
fremur fáliðaður til stefnu að Sauðafelli. 1 stað þess að
mæta þar til réttarathafnar kemur Daði með herlið, yfir-