Kirkjuritið - 01.12.1950, Qupperneq 79

SÉRA HERMANN HJARTARSON
323
Haustið 1943 tók séra Hermann að sér skólastjórn við
Héraðsskólann að Laugum, fyrir þann vetur, sem í hönd
fór. Á næsta ári réðst hann þar skólastjóri til frambúðar,
og sagði þá af sér prestsskap. Var hann síðan skólastjóri
Laugaskóla til dauðadags.
Á sama ári og séra Hermann flutti að Skútustöðum
hið fyrra sinn, kvæntist hann eftirlifandi konu sinni,
Kristínu Sigurðardóttur frá Pálsgerði í Höfðahverfi. Þeim
varð sex barna auðið, og lifa fimm þeirra, öll uppkomin.
Margir langferðamenn, er um Mývatnssveit ferðuðust fyrir
10—30 árum, munu minnast hins ánægjulega heimilis, er
þau hjón voru samhent um að skapa þar, en Skútustaðir
voru um þær mundir annar helzti gististaður ferðamanna
hérsveitis, og eftirsóttur af dvalargestum, meira en hús-
rúm leyfði.
Séra Hermann var um marga hluti mjög óvenjulegur
maður, og minnisstæður þeim, sem honum kynntust að
nokkru ráði. Fljóttekinn var hann ekki til kynningar. Má
vera að þeir, sem ekki áttu þess kost að hitta hann nema
einu sinni eða svo, hafi réttilega talið sig litlu nær um
að vita, hvern mann hann hefði að geyma, því að við
fyrstu kynni var hann einatt hlédrægur, og jafnvel fá-
látur, einkum í fjölmenni. En ef til meiri viðkynningar
öró, var hann hverjum manni skemmtilegri til viðræðu,
orðheppinn og rökvís, en þó glettinn og spaugsamur, ein-
arður og glöggskyggn í dómum um menn og málefni, og
fjölfróður, svo af bar, um hin sundurleitustu viðfangsefni.
Virtist svo sem ekkert færi fram hjá honum, sem mark-
vert mætti teljast, hvort heldur um var að ræða andlegar
hræringar, tekniskar framfarir, eða fjárhagsleg og pólitísk
átök, fjær eða nær. Langt var þó frá, að hann legði stund
á fróðleikssöfnun um ytra borð slíkra hluta, því að vissu-
Jega stóð huga hans og skoðunarhætti nær að gaumgæfa
innhverfu þeirra, væntanleg áhrif þeirra á mannfólkið, og