Kirkjuritið - 01.01.1951, Síða 76

74
KtRKJURITIÐ
vættisdauða um 156, kvaðst hafa þjónað Kristi í 86 ár, þ. e. a. s.
frá skírn hans eru liðin 86 ár. M. ö. o. hann hefir verið skírður
um 70 ungbamaskím. Og Jústínus píslarvottur, sem andaðist
um 165 e. Kr., segir í fyrri vamarræðu sinni frá mörgum körl-
um og konum á sjötugsaldri, sem hafi verið lærisveinar Krists
frá bemsku, þ. e. þau hafa verið skírð á bamsaldri á árunum
85—95.
í sömu átt benda fomar áletranir, t. d. úr katakombu Pris-
cillu. Þá virðist barnsskírnin einnig hafa verið mjög algeng
eftir orðum Tertullians að dæma, er hann ritar: „Sakleysis-
aldurinn hraðar sér til skímarinnar.“
Böm fædd í kristnu hjónabandi, hyggur Jeremias, að ekki
hafi verið venja að skíra í frumkristninni, eða þangað til um
70, því að þau hafi verið talin helguð af skím foreldranna.
Þetta ályktar hann af 1. Kor. 7, 1 2—14. En í orðum Páls felst
það, að á þessum tímum, um 54, hafi skírn bama kristinna for-
eldra enn ekki verið orðin algeng í kristninni. En sá siður hafi
orðið upptekinn um það leyti sem Markúsarguðspjall var skrif-
að, eða um 65—70. Þá hafi verið farið að skíra öll ungböm í
kristnum söfnuðum í Róm í krafti blessunar Jesú yfir ungböm-
unum, sem væm hæf til Guðs ríkis.
Islenzkar bækur, sendar ritstjóra Kirkjuritsins.
Tómas Guðmundsson:
Fljótið helga.
Helgafell.
Ýmsar góðar bækur voru gefnar út fyrir síðustu jól. En
þessi er ein hin allra merkasta og ágætasta.
Kvæðin í henni eru ekki ýkja mörg, en hvert og eitt vandað
og vel ort. Hefir höfundur náð því valdi á máli og rími, að
orðalag og setningaskipun virðist svo eðlileg og látlaus sem
mælt væri fyrirhafnarlaust af munni fram. Að þessu leyt'
stendur hann í fremstu röð íslenzkra skálda fyrr og síðar.
Bókin er þmngin djúpum hugsunum og spakmælum. Þarf
ekki að lesa lengi til að finna það. Þannig segir t. d. í kvæðinu
Haust:
Og kallar ei dimmasta nótt eftir nýjum degi?
Hin naktasta jörð elur vordraum um fold sína græna.