Kirkjuritið - 01.12.1958, Blaðsíða 31

KIRKJURITIÐ
461
limir þess félagsskapar gera sér grein fyrir því, að þeir verða
að eiga hlutdeild í persónulegum fórnum, persónulegri starf-
semi, persónulegum vitnisburði, verður öll kirkjustarfsemin
þeim hjartfólgnari. Og þegar þessi skilningur ber ávöxt í auk-
inni kirkjusókn, hluttöku í sálmasöngnum og hlutdeild í bæn
og boðun, munu menn ganga úr kirkju með nýjum ásetningi
um að helga sig starfi kirkjunnar, og því nota bæði fjármuni
og gáfur í hennar þágu. Þá verður kirkjan á ný sú aflsupp-
spretta, sem henni var ætlað í upphafi til eflingar Guðsríki á
jörðu, og henni muni auðnast að búa oss undir hið eilífa ríki,
sem Kristur hefir oss fyrirbúið.
Harald. Sigmar (G. Á. íslenzkaði).
>f
Stjörnurnar.
Ungum manni getur lærzt meira lítillæti við ihugun himingeimsins á
einni stjörnubjartri nóttu en við áralangar lærdómsiðkanir. Menn ættu
að temja sér það strax í æsku, að krjúpa við skör eilífðarinnar og hlusta
eftir þögn hinnar takmarkalausu viðáttu. Sért þú orðinn handgenginn
stjörnuhimninum, verður hann þinn trúasti vinur. Hann er þá jafnan til
taks, ef þú þarfnast hans, hann friðar ævinlega hug þinn, minnir þig
jafnan á, að óró þín, efi þinn, sorg þin og þjáning eru aðeins smávægileg
stundarfyrirbrigði. Fridtjof Nansen.