Kirkjuritið - 01.01.1960, Side 19

KIRKJURITIÐ
13
En hér skal þó ekki bera fram harmatölur. Það væri sízt að
vilja Gísla Sveinssonar sjálfs. Hann vissi, að langur dagur var
liðinn og að þegar smiðurinn hefir notað hamarinn, leggur
hann hann niður hjá sér að kveldi til þess að grípa til hans
aftur að morgni.
Vér viljum þakka Guði fyrir Gísla Sveinsson og biðja þess,
að gróandinn af lífsstarfi hans verði sem mestur um komandi
ár og að Guð gefi oss sem flesta góða drengi og hjartahreina,
honum líka. Kristni íslands og kirkja, kirkjuráð, kirkjuþing
þakkar starf hans og biður Guð að blessa það, sjálfan hann og
konu hans og börn og aðra ástvini.
I upphafi Jóhannesarguðspjalls segir:
„Jesús sá Natanael koma til sín og segir um hann: Sjá,
sannarlega er þar ísraelíti, sem ekki eru svik í.‘“
Þau orð hafa ómað í hug mér nú síðustu dagana. Gísli Sveins-
son átti „vammleysið glaða“, sem norska skáldið talar svo
fallega um. Skjöldur hans var óflekkaður, hjartað viðkvæmt,
einlægt og hlýtt. „Þeir munu Guð sjá‘“ sagði frelsarinn um
hjartahreiná.
Sjá, íslendingur, sem ekki bjuggu svik í.
Sagan mun geyma nafn hans.
Hann var oss Natanael — gjöf Guðs.
Ó, Faðir, gjör mig lítið ljós.
Hvergi hef ég séð annars getið en þessi alkunni barna- og
bænarsálmur sé frumortur af séra Matthíasi. En nú í sumar,
þegar ég var við messu í fríkirkju einni í London, sem The City
Temple nefnist, rakst ég á eftirfarandi sálm í sálmabók þeirr-
ar kirkju:
God make my life a little light
within the world to glow,
a little flame that burneth bright
wherever I may go.