Kirkjuritið - 01.11.1963, Blaðsíða 26

Jóhann Hannesson, prófessor:
Um kirkjulega lýðháskóla
I. Sérkenni lýðháskóla
Hvað er lýðháskóli og í liver ju greinast lýðliáskólar frá öðruin
skólum? Svarið er í stuttu máli á þessa leið: LýSháskóli er ekki
prófskóli, og auk þess er liann óháður skólakerfi ríkisins. ■—
Venjulega er lýðháskóli sjálfseignarstofnun. Honum er stjórn-
að af áhugamönnum. Ekki er spurt um próf þegar menn eru
teknir inn í lýðháskóla. Kann því svo að fara að í lýðháskóluni
séu nemendur, sem enga skólagöngu hafa umfram skyldunám-
ið eins og það var þegar þeir luku því — og samtíma þessum
nemendum séu aðrir, sem lokið hafa liáskólaprófi. Að jafnaði
er ekki stefnt að því að menn taki neitt próf að loknu námi 1
lýðháskóla, nema að þeir óski þess í einni og einni grein. Hins
vegar er sá vitnisburður, sem menn liljóta frá lýðháskólum, er
þeir hafa stundað nám við, í miklum metum víða um lönd.
1 öðru lagi er lýðJnxskóli ætlaður fullorðnu fólki og þroskuð-
um œskulýð, þó ekki undir 18 ára að aldri. Lýðliáskóli er ekki
ætlaður vandræðamönnum, heldur vönduðum mönnum og lmg-
sjónamönnum.
Nám er í lýðháskólum bæði frjálst og bundið, það er að segjm
sumar námsgreinar verða aJlir að leggja stund á, sem skólann
sækja, en um aðrar velja menn í samræmi við áhugamál sin-
Sem (hvmi um livaða námsefni er kennt í lýðháskóla, skal her
lilfærður kafli úr námsgreinaskrá eins liinna yngri lýðháskóla?
sem mikið orð fer af um þessar mundir, Larkkulla í Finnlandi-
Þar eru kenndar þessar greinar: 1. Móðurmál. 2. Mannkyns-
saga. 3. Menningarsaga. 4. Hugsjónasaga. 5. Kristnisaga. 6.
Kirkjusaga. 7. ÞjóðféJagsfræði. 8. Borgaraleg Jögfræði. 9. Bók-
menntasaga. 10. Samtímafræði. 11. Heimilisfræði. 12. Bók-