Kirkjuritið - 01.11.1963, Blaðsíða 43

Jósefína Helgadóttir:
á héraSsfundi í HúnavaLnsprófaslsdæmi
Herra prófastur, prestar og tillieyrendur!
Ég ætla að útskýra tillögu niína, sem ég legg fyrir fundinn
tim kirkjurnar okkar.
Skyldi nokkur sýsla á landi okkar liafa verið eins framtaks-
söm við kirkjubyggingar liin síðustu 20 ár eins og Vestur-Húna-
vatnssýsla? Mér er ekki kunnugt um það. Lithi eftir að ég
fluttist liingað, 1940, var vígð ný kirkja á Tjörn á Vatnsnesi.
Síðan liafa 3 nýjar kirkjur verið byggðar: hér á Melstað,
Hvammstanga og Efra-Núpi. Þetta eru 4 nýjar kirkjur á 20
árum. Svo hafa verið standsettar, mér vitanlega 2 kirkjur; á
Stað í Hrútafirði og Víðidalstungukirkja. Þetta eru mikil átök
fyrir ekki fleira fólk en í okkar sýslu býr, það lilýtur að vera
okkur öllum til sóma og mikillar ánægju. En það er ekki nóg
að byggja kirkjur, þó að það sé stórt átak, þær verða líka að
korna að tilætluðum notum. Kirkjurnar eru reistar fyrir fólkið
í sóknunum, en hvað oft fær fólk að njóta þess að koma í kirkj-
una sína? Tökurn til dæmis okkar prestakall hér. Prestur okkar
þjónar í 4 kirkjum og þó að hann messi á hverjum sunnudegi
standa alltaf 3 kirkjur lokaðar hvern sunnudag. Þetta lýsir ekki
lifandi áhuga kristinna manna, enda fjölgar því fólki ótrúlega
ört, sem telur kostnað við kirkjubyggingar og kristindóm,
óþarfan. Það eru flutt erindi í útvarp og skrifaðar blaðagreinar
nm helgihald okkar. Fólki sýnist misjafnlega eins og alltaf hef-
nr verið frá dögum Krists. En hvað sýnist okkur, fólkinu sem
hér er? Er fólk ánægt með að halda svona áfram? Maður les
ekki svo dagblað að ekki séu þar óhugnanleg dæmi um kæru-
leysi og virðingarleysi fyrir því, sem rétt er; fólk í trúnaðar-
stöðum dregur til sín það, sem það ekki á, vínnautn og alls