Kirkjuritið - 01.11.1963, Qupperneq 45

Magnús Rjörnsson:
Álfaborg
Jóhanna Magnúsdóttir liúsfreyja á Brandaskarði og síðar á
Fjalli á Skagaströnd (f. 6. febr. 1831, d. 25. febr. 1911), var
kunn og heppin ljósnióðir. Var ])ó ólærð, eða sjálflærð, í því
líknarstarfi. Hún tók á móti fjölda barna og tókst jafnan giftu-
samlega. Hún var þrekkona, kjarkmikil, ótrauð í ferðalögum
og skörungur í skapi og gerð. Oftast var það svo, að lítil voru
launin, aldrei skipuð í starfi, en einbvern tíma sett í forföll-
tun annarar, og ekki eftirgangsöm, því að oftast áttu fátækling-
ar í hlut. Oft lenti bún í illviðrum og svaðilförum eins og all-
títt var um starfssystur hennar. Það fylgdi starfinu, og eru af
því margar sögur. Ein var sú ferð, er í liuga Jóbönnu fékk á
sig annarlegan blæ og ævintýralegan og var þó ekki sérlega
erfið.
Það var að vetrarlagi að Jóbönnu var vitjað til konu í barns-
nauð á Kaldrana. Liðið var á daginn og rökkur fór að, bæg-
viðri en skýjað loft og móska til norðurs benti til þess, að fjúk-
mugga væri í aðsígi. Jóhanna var jafnan. fljót að búa sig að
heiman og stóð ferðbúin eftir stutta stund. Fylgdarmaðurinn,
Símon Klemenzson frá Höfnum, ungur maður, leiddi fram
best og lijálpaði henni í söðulinn. Hann fór á fæti, gekk fvrir
og valdi veginn. Snjór var lítill á jörð og færi golt. Sóttist
þeim vel leiðin og fóru sem beinast, fyrir Ásenda sem kallað
°r og jaðra Skagalieiðar. Nú gekk yfir lognél það, er í vænd-
Um var og all dimmt, en stóð ekki lcngi. Og sem beldur dreg-
ur úr élinu. ])ykir Jóbönnu undarlega við bregða. Það var eins
°g að bún væri hrifin brott af æðri máttarvölduin frá vcru-
leika og líðandi stund, bríðarmuggu og náttmyrkri. Kringum
bana var glóandi bjart og allt umbverfis þóttisl bún sjá reisu-
^og bús, uppljómuð af annarlegu skini, en á undan benni