Kirkjuritið - 01.06.1964, Blaðsíða 14

252
KIRKJUKITIÐ
að vér eigum að í'á staðist það, að lianii opinberist oss. Fyrir
því er það eitt fyrirlieiti Krists, að hinir hjartahreinu munu
Guð sjá. Og postulinn segir: „Þér elskaðir, nú erum vér Guðs
börn, og það er enn ekki orðið bert, livað vér rnununi verða.
Yér vitum, að þegar liann birtist, þá niunum vér verða honum
líkir, því að vér munum sjá liann eins og liann er“. —
Hann liylur sig til þess að vér fáum vaxið til þeirrar liæoar,
sem liann liefur ætlað oss. En liann birtist oss æ betur eftir því
scm vér náum þeirri fullkomnun, að verða honum líkir. Síðast
munum vér sjá liann eins og liann er.
Er ekki jafnvel vert að þola útlegð og þrautir útlegðarinnar,
til þess að ná því takmarki? — Amen.
(Ræða þessi var lyrst flutt 1915. Birt Iiér með leyfi Irú Aðalbjargar Sig-
urðardóttur, ekkju höfundarins).
BÆNAVERS
Drottinn Jesú, dvel þú lijá oss.
Degi fer að lialla skjótt.
Virzlu náS og líkn aS Ijá oss.
Ljúf mun oss þá verSa nótt.
Uppgjöf veit oss allra saka.
Ond vor þráir náS og friS.
Lát í nótt á verSi vaka
voldugt cngla þinna liS.
Vertu h já oss. Dagur dvínar.
Dagsins slokknar IjósiS skært.
Tak í lielgar hendur þínar
hollur þaS, sem oss er kært.
Haltu yfir lýS og landi
líknarríkur þinni mund.
BœgSu frá oss geig og grandi.
GóSa veit oss nœturstund.
Magnús Runólfsson■