Kirkjuritið - 01.06.1964, Side 18

256
KIRKJUIUTIÐ
Hann svarar:
„Bróðir þinn mnn upprísa“.
Hvernig á Marta að skilja þessi orð? Hún veit það ekki. En
liún vitnar til barnatrúar sinnar:
„Ég veit, að liann mun upp rísa í upprisunni á efsta degi“.
Jesús Iiorfir á hana og boðar lienni fagnaðarerindið í allri
sinni dýrð:
„Ég er upprisan og lífið. Sá, sem á mig trúir, hann mun lifa,
þótt bann deyi. Og liver, sem lifir og trúir á mig, liann skal
aldrei að eilífu deyja. Trúir þú þessu?“
Marla svarar af djörfung og eldmóði — ber fram sömu játn-
ingu sem Símon Pétur áður og böfuðjátningu kristinna manna
síðar á öllum öldum. Hún þrítekur hana, skiptir aðeins um
nöfn, b'kt og þrennir geislar renni saman í einn:
Ég á þá trú,
að þú ert Kristur,
sonur Guðs,
sá er kemur í heiminn.
Litlu síðar, við legstað Lazarusar, segir Jesús við liana:
„Sagði ég þér ekki, að ef þú tryðir, myndir þú sjá dýrð
Guðs?“
Þannig blessar hann trú Iiennar og veitir lienni sigurlaunin.
Hún sér dýrð Guðs. Bæn hennar er lieyrð: Upp úr djúpi dauða
Drottins rennur fagralivel!
Guð gefi oss öllum slíka páska — trú og trúarsigur.
Betra er að vera auðugur af guðstrausti, þólt maður sé fátækur, heldur
en eiga fulla hlöðu.
Betra er að njóta hrauðs síns með glöðu hjarta, en vera áhyggjufulhir
út af auði sínum.
Legstu ekki kvíðafullur lil hvíldar vegna morgundagsins.....Maðurinn
veit ekkert með fullri vissu um morgundaginn. Guð er fullkominn en niað-
urinn ófullkominn. Það er sitthvað sem maðurinn segir, og hitl livað Guð
gjörir. — Anis — Fornegiptzkt.
Fyrir tveim misserum voru hrísgrjónin óteljandi. í ár dirfist enginn einu
sinni að telja munnana í (mrpinu. — Indverskt.