Kirkjuritið - 01.01.1965, Side 56

KIRKJURITlf)
50
eftir stóð kirkjan ein, opin og öndverð, illa til reika en traust að
stofni til, og umhverfis liana lágar þústir yfir gröfum þeirra,
sem í kirkjugarðinum livíla. Fór þá eins og oft vill verSa, aS
margir lineyksluðust og létu þung orð falla um niðurníðslu
kirkjunnar, en sá var einn, sem sá og skildi, að lítið stoðar að
tala og skrifa og ætla öðrum. Það var Björn Jóhannesson. Hann
tók málið í sínar hendur og gerði það ekki endasleppt.
Hinn 18. maí 1954 skrifaði Björn bæjarráði Hafnarfjarðar og
gerði grein fyrir, Iivernig komið væri hag gömlu kirkjunnar í
Krýsuvík, henti á hve illa þetta lágreista guðsliús væri nú leikið,
en sýndi um leið fram á, að það væri þó ekki ver farið en svo, að
með dálitlu átaki mætti færa það í sitt upphaflega lag. í bréfi
sínu segir Björn meðal annars:
„Það mun margur álíta, að rétt væri að rífa þetta gamla
kirkjuskrifli og slétta kirkjugarðinn, en ég tel, að það væri
mjög misráðið. Þetta eru þær einu minjar, sem eftir eru af
gömlu Krýsuvík, og þá um leið þær merkustu, og ég tel, að
komandi kvnslóðir hefðu gott af því að fá innsýn í hina lág-
reistu sali fortíðarinnar og sjá, livað forfeðurnir urðu að gera
sér að góðu og urðu að mætum og dugandi mönnum samt. Ég
álít, að við Islendingar höfum verið allt of kærulausir með að
viðhalda ýmsum gömlum minjum, og eftir því sem þeim fækk-
ar, þurfum við að vera fastheldnari með þær og sjá um, að þær
fari ekki forgörðum, venjulegast fyrir trassaskap og sinnuleysi.
Hvað vildum við ekki nú gefa fyrir ýmislegt, sem eyðilagzt hef-
ur af þessum sökum? En um það tjáir ekki að tala, heldur að
reyna að bjarga því, sem bjargað verður“.
Síðan biður Björn um, að sér verði leyft að hefjast handa um
viðgerð kirkjunnar og að eigandi Krýsuvíkur, Hafnarfjarðar-
bær, veiti sér umráðarétt yfir henni og kirkjugarðinum að
minnsta kosti tíu ár, sem Iiann kveðst vilja nota til að gera við
kirkjuna, bænum að kostnaðarlausu, en síðan muni hann af-
henda bænum hana aftur eða fyrr, ef þannig semdist.
Bæjarstjórn Hafnarfjarðar brást vel og viturlega við þessari
málaleitan Björns og lét allt vera svo sem liann vildi. Tók liann
J)á til óspilltra málanna um endurbyggingu kirkjunnar og vann
að því ötullega á næstu árum. Kostnaðinn af Jdví bar liann að
langmestu leyti sjálfur, en naut Jió góðrar fyrirgreiðslu nokk-
urra manna, og ber J)ar um fram allt að nefna Sigurbent Gísla-