Kirkjuritið - 01.10.1965, Blaðsíða 26

408
KIRKJURITIÐ
Sú virðinji, sem forseli Bandaríkjanna og fulltrúar ríkis-
stjórna um allan heim sýndu páfa í þeirri för, spratt að sjálf-
sögðu ekki fyrst og fremst af trúarlegum rótum, en af vitund-
inni um vald þeirrar kirkju, sem liann stýrir.
Kirkjan liefur að vísu miklu meiri óbein álirif en bersýnileg
og áþreifanleg Iiér á landi. En það er fjarstæða að halda að
bún sé óvirk og komi livergi við sögu.
Hitt er satt, að hún þyrfti, ef vel væri, að láta miklu meira
til sín taka og fá langtum fleiri til að taka þátt í safnaðarstarf-
inu og lialda uppi málstað kristninnar í þjóðfélaginu.
Það er líkt um kirkjuna og stjórnmálaflokkana, að sam-
komur beggja eru illa sóttar og liltölulega fáir, sem berjast
leynt og Ijóst fyrir málstað beggja liversdagslega. En það kem-
ur í Ijós, kosningadagana, að flokkarnir eiga fasta og trúa
fylgjendur.
Þrátt fyrir allt sinnuleysi um kristni og kirkju, mundi áreið-
anlega kom á daginn, að ef í odda skærist með henni og þeim
sem í sannleika vilja hana feiga, mundi margur liefja upp
merki bennar, sem nú er tómlátur, og óteljandi snúast lienni
til varnar, sem nú þegja og lialda að sér höndum.
Kirkjan er elzla stofnunin í landinu og engin er þjóðinni
jafn rótgróin.
Sú sönnun, sem dygSi
Alltaf eru einhverjir uppi, sem miklast af því að vera trúlaus-
ir með öllu. Er engin ástæða til að rengja þá, né reiðast þeim.
Og hví að hrakyrða j)á, livað þá leggja fæð á þá, jiótt jieir
liæðist að öllum trúarbrögðum, og leitist við að afsanna kenn-
ingar Jieirra eins og þeir geta?
En jiegar svo langt er gengið, að farið er að lialda því fram,
að Kristur liafi aldrei verið uppi, fer málflutningurinn að verða
kvndugur. Ekki sízt ef í söinu andránni er fallizl á Pál postula
sem sannsögulega persónu og bréf bans í N. T. tekin fyrir góða
og gilda vöru.
Þótt Páll gefi í skyn, að hann liafi ekki þekkt Krist, á
meðan Jesús var enn í líkamanum, staðhæfir liann um leið,