Kirkjuritið - 01.10.1965, Blaðsíða 23

KIRKJUniTIÐ
405
Hann var forseti Guðspekiféla"sins frá 1920—’28 og ritstjóri
Ganglera 1926—’30, skólastjóri Alþýðuskólans á Eiðum 1928—
1938 og fræðslumálastjóri 1939—’44, en varð að liætta því starfi
vegna heyrnardeyfu, sem þjáði liann all-mjög síðustu ár æv-
innar. Hann liefur þýtt tvær merkilegar bækur: Skapgerðar-
Hst (eftir Ernest Wood) 1924, og Stefnumark mannkyns (eftir
Lecomte du Noiiy) 1951, og nokkrar ritgerðir eru eftir hann í
Ganglera og víðar, en þó færri en ætla mætti og vinir lians
hefðu óskað. Stafar það m. a. af því, hvernig hann samdi ræður
sínar og fyrirlestra og festi ekki ávallt á blað, og er að því
eftirsjá mikil.
Séra Jakob var tvíkvæntur. Fyrri kona lians, Helga Jónsdótt-
ir, lézt 26. maí 1940, en aftur kvæntist hann 6. febrúar 1946
Ingihjörgu Tryggvadóttur frá Halldórsstöðum í Bárðardal, og
hfir hún liann sinn. Báðar voru þessar konur mikilliæfar,
l|nnu lionum af djúpum skilningi og voru honum dýrmætir
h'fsförunautar.
Ollum vinum séra Jakobs var það kunnugt, hvílíkt ljúfmenni
hann var, hreinhjartaður og ástúðlegur í umgengni, enda átti
hann grónum ástsældum að fagna í æskusveit sinni, meðal
lærisveina sinna og hinna mörgu vina, er hann eignaðist á langri
h'fsleið. Enda þótt li ann væri innliverfur og yndi sér hetur í
einveru en glaum, skein af lionum svo mikil góðmennska og
göfugmennska, að mönnum varð ósjálfrátt lilýtt til hans. Og sú
Prédikun her af öllum öðrum.
V í S A
Pá cr drauma þrotin stund,
l»á er sjónarhringur fagur,
]>á skal kasta þunguin blund,
þá er runnin inikill dagur.
Sigur'öur BreiSfjörS.