Kirkjuritið - 01.10.1965, Blaðsíða 14

KIRKJURITIÐ
396
fulltrúar borgarmenningarinnar. Eiui liafa mennirnir ekki lært
að' lifa saman í þéttbýli og því ber menning vor merki Kains á
enni sér.
I. Mósebók bregður upp myndurn af þessari frumsögu menn-
ingarinnar á báfleygu og dramatisku líkingamáli. Jafnvel ættar-
tölur liinna langlífu patríarka eru ekki út í bláinn, eins og
margir halda. Nöfn surnra þeirra eru elztu listar yfir valdatíma
konungaættanna í Sumer og Babýlon að áliti frægs biblíufræð-
ings kaþólsks, franska doininikanans Stéve, og nöfnin á ýms-
um niðjuin Nóa er liægt að rekja til nafnanna á þekktum þjóð-
flokkum, alveg eins og vér nú á tímum táknum Englendinga
með nafni Jóns bola eða Bandaríkjamenn með Uncle Sam.
Fornleifafræðingar liafa fundið mjög þykkt leirlag milli mann-
vistarlaga í Mesópatamíu, sem leifar eftir flóðið rnikla, sem
ýmist er kallað syndaflóðið eða Nóaflóð. Það er frá því uni
3000 f. Kr., en aðrir telja flóðfrásagnir Sumera og Hebrea
miklu eldri, eða frá jiví, er jökulbreiðurnar í fjöllunum
suiinan og austan Svartaliafs bráðnuðu við lok ísaldar
fyrir 10—12 þúsund árum síðan. Yínyrkja var talin bafa verið
fyrst stunduð í dölum Armeníu í nánd við Ararat, en um jietta
geymir I. Móseb. líka minningar, sem kunnugt er. En jafnvel
svo ótrúleg saga sem jiað, að risar liafi einu sinni endur fyrir
löngu lifað á jörðuinni, er staðfest af steinrunnum beinafundum
löngu dauðrar risavaxinnar manntegundar, sem á máli vísinda-
manna er kölluð Megantbropus eða Gigantopíthecus. Sumir
telja, að við austanvert Miðjarðarliaf liafi orðið blóðblöndun
milli manna af Neandersdalsgerð og jtess liomo sapiens, eða
hominis sapientis, sem er talinn ættfaðir vor, og gæti frásögnin
um jmð, að synir Guðs Iiafi tekið sér dætur mannanna að kon-
um, bent til slíkra löngu liðinna viðburða. En frásögnin nær
lengra aftur. Flest eða öll trúarbrögð liafa reynt að gera sér
einliverja grein fyrir sköpun heimsins og jiær næsta fáránlegar,
en sköpunarsagan í fyrsta kapitula Biblíunnar hefur í stórum
dráttum sömu tímaniðurröðun og sköpunarsaga vísindanna,
eins og komizt er að orði í inngangi nýútkominnar stórrar
menningarsögu þýzkrar.
Því hefur bér verið farið svo mörgum orðuin uni I. Móseb., að
bún befur lengi verið bitbein vantrúaðra og jafnframt ásteyting-