Kirkjuritið - 01.10.1967, Qupperneq 47

KIRKJUliITIÐ 381
8,1111 i áður verið: fjármál kirkjunnar eru að kalla algjörlega
saxntvinnuð fjármálum ríkisins — við erum vita ómyndugir
Jarliagslega. Svari menn því til að þetta skipti engu máli,
það’ sé „andlega“ frelsið eitt sem gildi — hika ég ekki andar-
tak við að kalla það óraunliæf andlegheit. Kjósendum er full-
jJost að þeir standa straum af kirkjunni, og það er skelfing
arnalegt að lialda að stjórnendur ríkisins krefjist ekki endur-
tjalds þess senn hvað líður. J átningarlaust þjóðfélag, sem kost-
',l þjóðkirkju, lilýtur að krefjast játningarlausrar kirkju —
PeUa er það ógnvekjandi viðliorf sem við blasir framundan.
Það væri ekki raunliæft að krefjast aðskilnaðar ríkis og
írkju í dag — né heldur næsta áratuginn að mínum dómi.
I' ° þýðingarmikið skref verður ekki tekið án vandlegs undir-
unings skoðanaakursins. Það skortir mikið á liann í dag, og
yrst og fremst innan sjálfrar kirkjunnar. Ennfremur krefst
Pað lágmarks kunnáttu í liagnýtum stjórnaraðferðum. Því er
ekki heldur til að dreifa. Sérhver aðgjörð, sem miðar að því
<u'1 auka samábyrgð safnaðanna og stappa í kirkjuna stálinu
>^agnvart ríki og þjóðfélagi, er skref í rétta átt.
Margt er enn óljóst um skipulag og starfsemi kirkjuþingsins.
j 11 aJlir framsýnir kirkjumenn skyldu styrkja Bondevik ráð-
e,ra að máli því, sem hann liefur hafið. Hættidegasta svar
lrkjunnar við liinu göfuglynda tilboði hans væri: „Við þökk-
Uftl’ en þetta er nú allt eins gott og það getur verið; við höf-
11111 allt það frelsi, sem við þörfnumst, við komumst ágætlega
^nuðsyn
j arila- og æskulýðsstarf fer sívaxandi í flestum söfnuðum. Og
'vað niest í þeim fjölmennu, sem eðlilegt er. Þetta starf er
ki ýkja gamalt í stórum stíl, þótt þess fyndust dæmi bæði
1 l*°rg 0g byggð fyrir nokkrum áratugum. Enn í dag er það
'k^ast að mestu í liöndum prestanna, sem njóta þó oft stuðn-
eiginkvenna sinna eða kirkjuorganistanna. Á stöku stað
eSgja fleiri því lið. Ég hef t. d. notið mjög mikilsverðrar
Jalpar kvenskáta við barnasamkomurnar undanfarin ár. Starf
a‘sk11]ýðs]eiðtoga er einnig mikilvægt, svo langt sem það nær.
11 starf þetta gæti verið fjölbreyttara og enn árangursríkara
fleiri legð u hönd á plóginn. Mér finnst brýn þörf þess að