Kirkjuritið - 01.03.1968, Síða 36

KIRKJURITIÐ
130
Ég hugsaSi lengra, norður til íslands og tók ég undir, í liuga
mínum, orð gamla mannsins. Við á þessu kalda landi liöfuin
sannarlega margt að þakka Guði fyrir. Já, Dominus sit i»
corde meo . . . Lát Drottin vera í lijarta mínu og á vörum mío-
um . ..
Sjö undirstöSuatriSi farsæls mannlífs.
Raniisókn hlutanna. Hugleiðing þekkingarinnar. Einlægni hugsana op
gjörða. Hreinsun hjartans. Siðfágun. Samheld frjálslyndi. Markviss val'f
stjórn. — Konfucius.
Eg ann lífinu og réttlætinu. Eigi eg að velja þar á niilli, vel ég réttlætið-
Mencius.
Koiifucius sagði við stjórnandann Chi IC’ang Tzu: „Ef þú sýnir einlæg3"
góðvilja verður þjóðin góð. Dyggð prinsins niá líkja við vindinn, þjóðar'
innar við grasið'. Það er eðli grasins að heygja sig, þegar vindurinn bl®s
á það.“
„Hafðu sanivizkusemina og sannleikann fyrir leiðarljós, og tem þér síða"
að gera skyldu þína við náungann. Þetta er æðsta dyggðin. -— KonfucUlS•
Göfugur inaður gætir einkum tín atriða: Honuni er umhugsað um að sJ®
skýrt, heyra greinilega, vera vinsainlegur, virðulegur í frainkomu, vai'1
aður í orðum, ákveðinn í framkvæmdum. Sé liann í vafa lætur lianii ^1'1
annt uin að afla sér upplýsinga, ef hann reiðist hugleiðir liann eftirkösti11’
hjóðist lionum hagnaðarvon, liugsar hann fyrst og fremst um skyldu sn"1'
Konfucius.