Kirkjuritið - 01.11.1968, Page 23

KIRKJURITIÐ
437
og stjórnmálin og trúmálin. Ekki vœri um þetta að fást ef
engin úrræði eygðust til bóta. En svo er ekki. Tvennt er eink-
•im til hjálpar: fræðibækur og umræður.
FrændJjjóðir okkar hafa gripið I i! bvors tveggja í allstórum
stíl. Mér er það kunnast um Svía. Þeir eiga kost margra rita
uni Jjessi mál og bætast ný við árlega. Sum þeirra em stórmerk
og geysi gagnleg sakir hlutlausra upplýsinga og djúptækra
kannana.
Og um alla Svíþjóð eru starfandi umræðubópar ungra og
aldinna, sem kryfja þessar bækur til mergjar. Menn og konur,
sem liafa einlægan vilja á að mynda sér sem réttastar h'fsskoð-
anir og eru Jiess albúin að fylgja þeim þjóðmálastefnúm, sém
að rannsökuðu máli virðast leiða lielzt til Iieilla. Og játa jtær
trúar- og heimspekikenningar, er sannastar verða að teljast.
Okkur vantar sárlega slíkar bækur. Og svona umræður eru
sjaldgæf fyrirbrigði. Þó sjást Jiessa örlitlir vísirar á stöku stað,
einkum í skólum. Að þeim má og á að hlúa miklu betur en
gjört er.
m,
ósamræmi
Uin langan aldur fengu öll börn í landinu svo að kalla sömu
Uæðslu og svipaðan undirbúning undir fermingu. Þeim voru
kenndar bænir og kristin siðaboð í lieimahúsum. Fræðsla í
Ustri, skrift, reikningi og biblíusögum béldust í hendur og
emn eða tvo vetur fyrir fermingu voru þau látin læra kveriö
ntanbókar og ganga alloft ti! spurninga.
Nú er eins og gefur að skilja lilutur krislindómsfræðslunn-
ar í námi barna og unglinga ekkert sambærilegur við það sem
aÖur var. Það sem er enn íhugunarverðara, liann befur ekki
aðeins minnkað ldutfallslega. Áhuginn á kristindómsfræðsl-
Hiini og ræktin við liana er minni á lieimilunum og í skólun-
Uin og jafnvel nieðal okkar prestanna. Einkum gætir því miðtir
a« mínum dómi ójiarflega mikils ósamræmis í fermingarundir-
kúningi okkar. Og Jiað hlýtur að vera til skaðræðis.
Ég á ekki við Jiað, sem ekki verður um deilt að við kennum
Iiin og Jiessi kver, og einstaka ef til vill enga barnalærdóms-
liók í þessum fræðum. Það væri óneitanlega æskilegt að eitt-
bvert kver væri til, sem væri að sínu leyti jafn snilldarlega